Brahms schreef geen enkele origineel kamermuziekwerk voor altviool maar heel wat oorspronkelijke werken werden voor dit instrument bewerkt. Daarbij staan op deze cd de twee klarinetsonates opus 120 centraal die Brahms drie jaar voor het einde van zijn leven schreef. Minder courant is een bewerking van de eerste vioolsonate opus 78 die de Hongaarse altviolist Csaba Erdélyi maakte. Brahms bewerkte die sonate, tevens zijn favoriete, snel genoeg voor cello en piano en de altvioolversie bevat echter elementen van beide versies. Solist van dienst is Roberto Diaz, die zich laat begeleiden door pianist Jeremy Denk.
Waar de vioolsonate doorgaans met een soepel ‘Vivace non Troppo’-deel opent, kiest men op deze opname voor een langzamer deel dat het bedachtzame karakter en de donkere kleur van de altviool accentueert. Het is net zo min verrassend dat in het langzame deel Roberto Diaz een intiemere klank aansnijdt die de warme sonoriteit van zijn laagste snaar meer benadrukt.
Die kleinschalige, kamermuzikale kijk op Brahms wordt wat minder doorgedreven in de eerste klarinetsonate, waar pianist Jeremy Denk het ‘appasionato’ van het eerste deel met passend zware akkoorden mag verklanken. Een gelijkaardig ‘appasionato’ in het snelle middendeel van de tweede sonate klinkt net zo bewogen. Ook de klarinet toont meer breed uitgesmeerde lyriek in de hoekdelen van de eerste klarinetsonate, met een flinke dosis portamento om grote afstanden te overbruggen en enkele stevig genomen akkoorden in dubbelgreep. Het ‘allegretto grazioso’, dat in de vierdelige sonate dienst doet als luchthartig scherzo klinkt tamelijk dik, met een hartige Oostenrijkse ‘schwung’ op vele momenten.
De altvioolbewerkingen van de twee klarinetsonates zijn erg geslaagde arrangementen die het zeker even goed doen als de originelen. Roberto Diaz zorgt voor een uitvoering die al het introverte van Brahms’ muziek bewaart. Bovendien kiest hij onverwachts niet voor een bewerking van het klarinettrio opus 114 (het zou een logische keuze zijn naast twee klarinetsonates) maar voor een erg geslaagd arrangement van Brahms’ mooie eerste vioolsonate, die op altviool niets van zijn eerlijke bekoring verliest.
Meer over J. Brahms
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
