Opereert de Amerikaanse pianist Brad Mehldau gewoonlijk in een even fantastisch als klassiek akoestisch piano-bas-drum trio, op 'Largo' gaat hij resoluut voor een ruimer en jonger publiek. Nooit schaamteloos populair, wel extreem gevarieerd. In steeds wisselende bezettingen klinkt Mehldau uiterst melodisch. Weg zijn de korte en nerveuze muzikale zinnen van 'Pogression'. In de plaats komt een geluid, waarbij de herkenbaarheid van de melodie vooropstaat. Vaak eenvoudig en zelfs traditioneel primeert deze melodie op de improvisatie. Dat het niet ronduit melig wordt is te danken aan de fascinerende kleuren – zonder overdubs! – waarmee de pianist en producer Jon Brion (o.a. Peter Gabriel, Badly Drawn Boy, Macy Gray) hier aan het werk gaan. Elektronische geluiden en vervormingen van akoestische instrumenten – de piano die door een gitaarversterker inclusief effectpedaal gejaagd wordt – naast akoestische of ruimtelijke effecten zoals het werken met dubbele bas en drumbezetting of het prepareren van de piano. Dit laatste klinkt met name in 'Paranoid Android' als een denderende laag percussie. In deze Radiohead hit buit Mehldau het arrangement maximaal uit. Het aanwezige kwartet koperblazers geeft de muziek een kerkkoraal sfeer, terwijl de piano in de rustige delen dicht tegen een romantische dineetje aanzit. De gevarieerde opbouw van het origineel wordt hier dus duidelijk gerespecteerd. Naast deze – voor Mehldau ondertussen obligate – Radiohead song duiken ook 'Dear Prudence' en 'Mother Nature's Son' van The Beatles op. Toch zijn de linken met de popmuziek ook subtieler te vinden. De drumpartijen hebben vaak affiniteit met hiphopbeats, rockpatronen en zelfs drum'n'bass, echter zonder in stijlclichés te vervallen. Een opvallende referentie duikt op in 'When it Rains'. De begeleiding van houtblazers en enkele typische akkoordwendingen doen hier heel sterk aan de breekbare weemoed van Air denken. Niet voor niets een groep die kleurrijke arrangementen tot haar handelsmerk wist te verheffen. Een populaire en traditionele CD? Misschien wel, maar minstens even vakkundig gemaakt, kleurrijk en vooral ... bloedmooi.
Meer over Brad Mehldau
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
