Spreek de muzikanten van Boom Pam niet van klezmer, of toch niet van de manier waarop die muziek in het westen verkocht wordt. Daarmee zijn de mensen in Israël volgens hen niet bezig. Waarmee dan wel is te horen op het debuut van dit opmerkelijk samengestelde kwartet uit Tel Aviv (twee elektrische gitaren, tuba en percussie). Afgaande op het eindresultaat moet Tel Aviv een van de meest aanstekelijke steden ter wereld zijn. Anders doet Boom Pam goed alsof: het feestgehalte en de muziek van deze door Shantel (de koning van de Balkanpop) geproducete plaat zijn van een uitzonderlijk hoog niveau.
De multiculturele sound van Boom Pam slaat gensters. De hoempa van de traditionele Balkanmuziek wordt gekruist met ratelende surfgitaren waarboven joodse of Oosterse melodieën gedrapeerd worden. Deze worden op hun beurt doormidden gesneden door rockriffs of tempowisselingen van Griekse volksdansen. Opzwepende dansnummers wisselen af met het broeierige sfeertje van films van Quentin Tarantino en hier en daar daagt zelfs een streepje weemoed op.
De variatie die zo bereikt wordt, zorgt ervoor dat de plaat van begin tot einde kan boeien, niet in het minst door de uitgebalanceerde tracklist. Zo wordt 'The Souvlak' met de rollende Blakandrive (versterkt met extra trompetten) gevolgd door het licht nostalgische 'Love Song', de soundtrack voor het opkuisen van de zaal na een wervelende show. Nummers als 'Kova Plada' laten dan weer horen hoe overtuigend Boom Pam er in slaagt om uiteenlopende stijlen in een enkel nummer te verweven. De marcherende tangoritmiek die het begin beheerst, wordt onderbroken voor een brug die in het wijde en nazinderende doet denken aan de westernmuziek van Ennio Morricone, waarna een stevige versnelling de muziek overlevert aan de feestelijkheid van de ska.
Het fraaie aan de band en de plaat is dat de onweerstaanbare muziek gekoppeld wordt aan een overtuigende muzikaliteit en een knappe sound. De gitaren van Uzi Feinerman en Uri Brauner Kinrot hebben elk een eigen kleur en de tuba is geen rariteit, maar een volwaardig bas- en zelfs melodie-instrument dat perfect beheerst wordt door Yuval Zolotov. De muzikaliteit wordt verder onderstreept door het samenspel binnen de groep. Door in blok te spelen met de dynamiek krijgt de muziek een extra dimensie. De virtuositeit wordt niet breed uitgesmeerd, maar is desondanks duidelijk te horen in de souplesse waarmee asymmetrische maatsoorten, maatveranderingen en speciale accenten individueel en in groep uitgevoerd worden.
De meeste nummers op 'Boom Pam' zijn zuiver instrumentaal, maar missen niets in vergelijking met die waarbij er echt sprake is van een leadvocal. Daarvoor is de muziek op deze plaat intrinsiek veel te sterk. Meer zelfs: in 'Let me Touch' – tekstueel en melodisch geen grote aanwinst voor de plaat – is het net het bij elke strofe en refrein wisselende arrangement dat het nummer interessant houdt. Een overtuigende reden om Boom Pam niet te verslijten als de zoveelste feestband.
Meer over Boom Pam
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
