There’s a brand new sound in the funky town. Uit het niets verschijnt plots dit soulful houseplaatje, ontstaan in het kleine Vlaamse dansmilieu. Nu ja, alles blijkt relatief. Funkateer en beatmaster K Bonus laat al ettelijke jaren en platen zijn voorliefde voor de P-funk (Parliament-funk) blijken en projectkompaan U-Gene heeft als rasechte Nederlander het ondergrondse hiphop- en soulwereldje in de Lage Landen eens deftig door elkaar geschud. Toen de heren elkaar troffen op I Love Techno in Gent en gemeenschappelijke muzikale interesses bleken te hebben, was de weg naar een nieuw project – iets waarvan beiden niet vies zijn – aangelegd. Het resultaat van veel internationaal digitaal verkeer wordt nu gebundeld in een heerlijk swingende, titelloze cd met negen knoerten van dancetracks.
Anders dan in het verleden van K Bonus’ beatproducten, ligt de klemtoon nu op housemuziek. Hiphop, disco en vanzelfsprekend toch ook een vleug gestoorde funkingrediënten zijn daar ondergeschikt aan. Toch is deze plaat een feestje. Zo lijkt het heerlijk uitgetrokken, stampende ‘Testify’ wel een clubremix van een onbestaande Michael Jacksonsong. Discoclaps, hoog meanderende gitaren, moddervette grooves en synthesizergeluidjes en de waanzinnig aanstekelijke stem van U-Gene bouwen mee aan het verhaal.
Maar er is nog meer: op vier songs komt Amerikaanse groover Replife meerappen en die kruipt netjes helemaal in de totaalsound. Een sluipend gangster-hiphopritme en heerlijk doorrollende rhymes vormen de basis van een heerlijk laidback ‘Testify’, terwijl een vuil ronkende basgroove, U-Genes voorzichtige Hammondtoetsen en slidend gitaarwerk extra accenten geven. Dit is hiphop van ontegensprekelijk internationale klasse, die dankzij het Spaanse label Lovemonk bekrachtigd wordt.
Helaas zinkt dit album naar het einde toe wat in de diepte. De veelheid aan warme muzikale ingrediënten wordt afgezwakt in een instrumentale, droge instrumentale funkhousetrack ‘Dead Wood’ die nog wel veel details bevat, maar een minder sterk verhaal te vertellen heeft. Ook afsluiter ‘Tonight’ neemt in vergelijking met de eerste tracks wat gas terug. De groove is er, de raps van Replife en de subtiele funktoetsen, maar de melodie en totaalsound blijven hier totaal niet meer hangen.
Boohgaloo Zoo is een meer dan aangename verrassing. Zonder achtergrondinformatie zou dit plaatje klakkeloos bij Amerikaanse auteurs en producenten geplaatst worden. Maar het feit dat het om een lokaal streekproduct gaat, maakt dit album des te smakelijker.
