Bobo Stenson mag gerust een ancien van de Europese jazz worden genoemd. Vooral als sideman kan deze Zweedse pianist een waslijst aan referenties voorleggen gaande van Jan Garbarek tot Charles Lloyd. Met slechts een handvol albums onder zijn eigen naam is het altijd vol verwachting uitkijken naar een nieuwe release. 'Cantando' is het nieuwste werkstuk van zijn trio, dat er ondanks een recente personeelswissel weer in slaagt een overtuigende plaat af te leveren.
Op het in 2004 uitgebrachte 'Goodbye' zat Paul Motian nog achter de drums maar op 'Cantando' wordt zijn plaats ingenomen door de 29-jarige Jon Fält. Hij is met voorsprong het jonkie van het gezelschap en illustreert dat met frivole accenten die als een frisse wind door de plaat waaien. Zijn drumstijl lijkt de perfecte aanvulling op het geduldige samenspel van contrabas en piano. Bassist Anders Jormin is al 20 jaar niet van Stenson's zijde weg te denken waardoor beide muzikanten elkaar onderhand perfect aanvoelen. Hun bijna vervlochten muzikale interactie vormt de kern waaruit de muziek zich gestaag ontwikkelt.
Bobo Stenson bundelt op 'Cantando' een aantal erg uiteenlopende songs die vele invloeden verraden. 'Liebesode', een lied van de Oostenrijkse componist Alban Berg staat broederlijk naast composities van Ornette Coleman, Don Cherry en Astor Piazzolla. De groep herleidt deze stukken in het algemeen tot hun melodieuze of harmonieuze kern en vult deze vervolgens aan met hun eigen muzikale ingrediënten. Opener 'Olivia', een suikerzoete song van de Cubaanse zanger Silvio Rodriguez, dompelt de luisteraar meteen onder in een nostalgische sfeer dankzij de schommelende klanken van piano en contrabas. Stenson is allesbehalve een krachtpatser op zijn instrument. Hij bedient zich van een vederlichte vingertoets vol subtiele creativiteit. Bassist Jormin tovert de meest wonderlijke melodieën uit zijn vingers en haalt zijn inspiratie meer dan eens in de oosterse muziek zoals in de intro van 'Liebesode' te horen valt. Het is niet meteen opvallend, maar 'Cantando' bestaat voor een groot deel uit improvisatie. 'Pages', een bijna veertien minuten durende spontane muzikale creatie, is een van de centrale stukken op de plaat. Het trio klinkt hier erg geïnspireerd (van bijna absolute stilte tot ingenieus gepuzzel) en weet zich moeiteloos te handhaven in de vrijheid.
Bobo Stenson is nog steeds een van de meest lyrische pianisten in het genre. Het valt dan ook te betreuren dat hij niet vaker met een plaat op de proppen komt. 'Cantando' is een geslaagd album dat van begin tot eind volkomen genietbaar is. Toch verwacht men misschien nog dat ietsje meer van een Europese topmuzikant wiens discografie erg beperkt is.
Meer over Bobo Stenson Trio
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
