De cellisten Simon Lenski - bij ons bekend van DAAU - en Bo Wiget leerden elkaar kennen tijdens de tournee van 'Visitors Only', een productie van choreografe Meg Stuart. De Zwitser Bo Wiget verzorgde er mee de soundtrack, terwijl Lenski meereisde als geluidstechnicus. De cello's waren steeds in de buurt en veel was er niet nodig om de heren samen aan het improviseren te krijgen. Dat beviel hen zo goed dat ze de afgelopen drie jaar geregeld samen kwamen om te schrijven, te improviseren en te concerteren. Dat resulteerde in de uitgave van hun debuut-cd 'Die Vögelein Schweigen Im Walde'.
Met twee cello's, een uitmuntende instrumentbeheersing, een meer dan behoorlijke zin voor experiment en de nodige effectpedalen presenteert het duo in zes tracks een fascinerende geluidstrip. Daarbij wordt mooi gebalanceerd op de grens van puur, haast elektro-akoestisch geluidsexperiment en melodieuzere passages. Er wordt op de cellosnaren gewreven, getokkeld en geklopt. De ene keer furieus of jachtig, de andere keer met veel grandeur of net delicaat en melancholisch. Door die grote variatie in speeltechniek en het vrij snel in- een uitfaden van verschillende muzikale elementen bezit het album een zekere dynamiek waardoor het, ondanks de ongewone opzet, zeker en vast niet zwaar op de maag ligt. In die zin is de openingstrack, het filmische 'Sleeping Simulation', exemplarisch voor de volledige cd: subtiele, krakende versterkerruis en lange, stemmige cello-uithalen worden af en toe gecounterd door een laaggestemde, donkere basklank. Door de echo op het cellogeluid klinkt deze met momenten als een desolate mondharmonica uit de soundtrack van een spaghettiwestern, terwijl de ritmische ruis in de achtergrond best voor tsjirpende krekels in de avond kunnen doorgaan. Gaandeweg neemt de dreiging toe, apocalyptische klanken sluipen de mix binnen en druk schurend cellospel doet het beeld van een krioelende mierenhoop oproepen. In de finale evolueert de track naar een knap stukje ambient met zalige, lang uitgesponnen cellopartijen. Dat het duo ooit het voorprogramma van dronemeesters Sunn O))) verzorgde was zeker niet het gevolg van een ongelukkige keuze van een concertorganisator: in 'Dancing Disaster ' klinken de versterkte cello's dan ook als gloedvolle distortiongitaren tegen scherpe en sissende elektrische ruis in de achtergrond. In 'Goethe tanzt' worden dan weer effecten achterwege gelaten. Het is een boeiend celloduel dat voorzichtig wordt ingezet maar gaandeweg uitmondt in een regelrechte clash van dissonant snarengeweld. 'Dr. Summer', de laatste en langste track, is pure minimale ambient. Met snelle varierende elektrische pulssignalen, behoedzaam gesoleer op cello en tot drones verbasterde celloklanken wordt een bedwelmend, wat desolaat geluid gecreëerd.
Op 'Die Vögelein Schweigen Im Walde' tasten Wiget en Lenski de grenzen af van wat men met twee cello's en wat effecten allemaal kan uitspoken. Het resultaat overstijgt moeiteloos het niveau van louter effectbejag, wat beide heren een geslaagd debuutalbum oplevert.
Meer over Bo Wiget & Simon Lenski
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
