Bloodwork is een vaak voorkomende bandnaam in het hardere genre. In dit geval is het de Duitse versie die met 'Zero' een vrij klassiek getint melodieus death metalalbum aflevert, wars van verrassingen of opvallende kenmerken. Alles wordt erg degelijk gebracht, maar daar houdt het dan ook bij op.
Wie zich de moeite getroost dit album aan een luisterbeurt te onderwerpen, hoort meteen dat deze heren veel inspiratie hebben geput uit het verzamelde oeuvre van de zogenaamde Gothenburg-scene. Dat wil eens te meer zeggen dat de drums een stevig polkaritme hanteren, dat er tussen de hakkende ritmepartijen meer dan eens zwierige melodieën en solo's te horen zijn en dat de zang behoorlijk extreem edoch verstaanbaar is. Muzikaal zit het allemaal goed in elkaar, maar er is niets nieuws onder de zon en aan het eind van de rit weet Bloodwork zich niet echt te laten opvallen. Het album klinkt meer als geluidsbehang dat zo passeert maar waarvan uiteindelijk niets blijft hangen.
Zanggewijs hebben deze jongens zich gemodelleerd naar Soilwork en dan vooral in het gebruik van zowel rauwe als cleane zang. Het is hem dan ook in dat laatste waar een probleempje schort: ze is echt niet zo goed. Niet alleen zijn de semi-emotioneel gekweelde lijnen voorzien van occasioneel pathetische en pijnlijke teksten, maar het klinkt ook niet passend bij de rest van de muziek. Dat clichématig gebruik van hard/zacht is onvoldoende uitgewerkt en zorgt niet voor de nodige spanningsbogen.
Is 'Zero' een slecht album? Niet direct, maar het is er wel eentje dat erg makkelijk vergeten wordt wegens niet spannend dan wel opvallend genoeg om een impact te maken. Meer memorabele nummers of een iets meer pakkende invulling hadden geen slechte zaak geweest. Nu is het weer typisch zo'n album dat misschien een enkele luisterbeurt aangenaam kan gehoord worden, maar daarna meteen ook weer vergeten is.
