Na een eerste titelloze plaat in 2006 en ‘Suite 17’ in 2008, is ‘LM6iX’ het derde album van Black Gold 360. Net als twee jaar geleden werkt Simon Sixsmith, producer en baas van het Utrechtse Beluga Recordings, samen met Coen Kaldeway (klarinet en saxofoons), Bob Roos (drums) en Lucas Dolls (bas) om zijn hoogsteigen mix van jazz en elektronica gestalte te geven. Om niet helemaal in herhaling te vallen nodigde Sixsmith ditmaal ook trompettist Teus Nobel uit in zijn studio.
Dat Black Gold 360 graag de tijd neemt om zijn toehoorders in de juiste stemming te brengen, bewijst de meer dan vier minuten durende soundcape aan het begin van ‘I’m Spartacus’. Flarden trompetmelodie duwen de track langzaam richting jazz, terwijl uit de verte de ritmesectie door de mist breekt. Rond minuut vijf zit iedereen er lekker op los te jammen, aangejaagd door een onaards grommende, bijna scattende stem. Ook ‘Superbia In Proelia’ opent met samples van kerkklokken, gitaar en krakende jazzvocalen, om vervolgens op aandringen van Nobels trompet een meeslepende groove neer te zetten, nu en dan speels onderbroken door een stuiterend sliertje elektronisch gepriegel. Heel wat rustiger is het loungy ‘Angel Of The Nord’, dat eerst Frans aandoet door een hypnotiserende accordeonriedel, maar vervolgens oosters kleurt door een harp en onverstaanbare nasale gezangen. Als bas en drum na een minuut of twee invallen, mag een warme klarinetmelodie de sfeervolle track naar zijn finale loodsen. ‘Best Of The Bad, Love & Light’ kent een gelijkaardig verloop, maar hier is het opnieuw de trompet die de show mag stelen in een dramatisch slepende soundtrack.
‘Three Word Poetry’ ontpopt zich als een subtiel intermezzo, een liefelijk kabbelende soundscape van contrabas, drum, omgevingsgeluiden, vervormde (stem)samples en houtblazers, waarna ‘Jevki’s House’ de plaat opnieuw op gang trekt richting hoogtepunt van de plaat. ‘Paydirt’ is Black Gold 360 op zijn best, perfect balancerend tussen soul, jazz en triphopachtige elektronica. Sporadische huis-, tuin- en keukengeluiden houden de oren gespitst, terwijl de ritmesectie de track naar een indrukwekkende ingehouden intensiteit stuwt en Nobels trompet en Kaldeways klarinet hun oorstrelende dialoog inzetten. ‘Sunspots’ is een heerlijk poppy, bijna kinderlijk deuntje, waarin de drums vervangen werden door muziekdoosachtige tikjes, klikjes en belletjes. ‘This Machine Kills’ baadt opnieuw in een tragisch, ditmaal naar de Balkan knipogend filmsfeertje. Wanneer ‘Sleep Soft Under Shell-Fire’ nog rustigere wateren opzoekt en klanktapijten uit het Midden-Oosten doorspekt met snippers contrabas, houtblazers, synth en musique concrète lijkt Black Gold 360 stilaan in te dommelen, maar niets is minder waar. Afsluiter ‘So Sorry Whitey’ zet de puntjes op de i: een hypnotische, éénvingerige synthmelodie is de voorbode van een rokerige groove van contrabas, drums en knisperende vinylsamples die uiteindelijk uitmondt in een meesterlijk bedwelmende poel van orkestrale strijkersamples.
Op ‘LM6iX’ schaaft Simon Sixsmith aan de zijde van zijn ondertussen vertrouwde studiomakkers zijn zwartgouden geluid bij. Sloeg de slinger in het verleden nog af en toe over naar de jazz- of elektronicazijde, dan komt Black Gold 360 nu stilaan dicht bij een perfecte symbiose. De verschillende composities hebben door het knappe samenspel van de jazzmuzikanten meer dan genoeg om het lijf om de meerwaardezoeker te behagen, maar weet tegelijk knap in te spelen op de ritmische en studiotechnische verwachtingen van de gesofisticeerde beatfanaat. Op zich al reden genoeg om deze plaat in huis te halen, ware het niet dat Beluga Recordings deze muziek opnieuw helemaal gratis en voor niets als een download aanbiedt. Black Gold 360 op een festivalpodium nu!
