De Gold-reeks van The Black Dyke Band is een nieuwe reeks in het verlengde van de Essential Dyke-serie die na tien afleveringen bij wijze van afscheid nogmaals in een schitterende box met de volledige set werd uitgegeven. Het recept is identiek aan dat van het beproefde concept: een klassieker uit het marsrepertoire (‘The BB & CF’ uit 1900), enkele solowerken, arrangementen uit de klassieke muziek, een streepje jazz en/of filmmuziek, concourswerken en recente composities. Voor elk wat wils is het motto: zelden gewaagd, maar altijd uitstekend gebracht.
Het solorepertoire omvat de cornetsolo van Dvořáks ‘Russalka’s Song To The Moon’, een kippenvelmoment met Richard Marshall in de hoofdrol, Herman Bellstedts ‘Capriccio Brillante’ voor solo alto (door de inmiddels naar Brighouse & Rastrick vertrokken Sheona White) en de iets minder gekende virtuoze ‘Herdmaiden’s Dance’ door de al even onderschatte euphoniumspeler Gary Curtin. Special act is het Black Dyke Youth Trombone Quartet (vier jonge leeuwen) dat soleert in het dansbare ‘Gospel Time’.
‘Labour And Love’ is het allereerste werk dat, intussen 100 jaar geleden, specifiek voor brassband werd geschreven door Percy Fletcher. Binnen het klassieke repertoire is het oeuvre van Franz von Suppé al jaren bijzonder populair en op deze ‘Black Dyke Gold vol. II’ prijkt ‘The Beautiful Galathea’. In vergelijking met bijvoorbeeld diens ‘Poet And Peasant Overture’ is dit niet meteen een onmisbaar werk in de platenkast. Ook de amusementsmuziek van ‘Tribute To Glenn Miller’ moet het vooral hebben van het talent van de orkestleden. Speciaal voor Halloween werd tevens een medley gemaakt, getiteld ‘Spooktacular’, waarin fragmenten uit ‘Carmina Burana’, ‘Casper The Friendly Ghost’ en Verdi’s ‘Dies Irae’ de muziek torenhoog optillen boven de onnozele verzamelnaam van deze triptiek.
Voor moderne brassbandmuziek werd er aan de naam van de componisten te zien weinig aan het toeval overgelaten. Paul Lovatt-Coopers nerveuze ‘Enter The Galaxies’ en Peter Grahams kerstmuziekachtige wiegenlied ‘A Gannochy Lullaby’ zijn elkaars tegenpool qua sfeer, maar zijn wel ontstaan binnen het Leger des Heils. Philip Sparkes recente ‘A Bandman’s Overture’, dat begint met de noten Bb, Bb, C en F (of twee si bemols, gevolgd door een do en fa) en hiermee verwijst naar de openingsmars van deze plaat, komt uit dezelfde stal maar zal de tand des tijds zeker beter weerstaan dan de eerdergenoemde werken voor het genre.
Wie na tien cd’s ‘Essential Dyke’ nog altijd geen genoeg heeft van deze toegankelijke mix, is dit een heerlijke kluif, waarvan er waarschijnlijk nog acht delen zullen volgen. Toch zijn er in de brassbandmuziek opwindender releases terug te vinden. ‘Black Dyke Gold’ wil teveel behagen en weet net daarom de spanning moeilijk aan te houden. Uitstekend spelen volstaat blijkbaar niet om dat euvel op te vangen.
