Black Comedy is een industrial extreme metalgroep uit Noorwegen met onder zijn rangen Susperia-leden Memnock (basgitaar, ex-Old Man's Child) en Tjodalv (drums, vroeger ook in Dimmu Borgir en sessie voor Old Man's Child). Het collectief ontstond in 1996 en bracht in 2001 debuut 'Crawl to Exceed' uit. De stijl van Black Comedy is te situeren tussen industrieel metalen acts als Fear Factory, Strapping Young Lad en Mnemic (de ritmische dubbele basdrums en zware, mechanische gitaren, het futuristische en/of angstaanjagende keyboardwerk en de melodieuze partijen met gepolijste zang), maar heeft ook hier en daar wat trekjes van technische metalpioniers Meshuggah (de hakkende polyritmes). De vraag is alleen of de heren van Black Comedy met hun nieuwe langspeler, 'Instigator', deze formule geslaagd - en liefst super - kunnen doen uitkomen.
Na door keyboards en gitaren gesierde intro 'Emergence' breekt 'Favourite Hateobject' traag uit, waarna een razernij van blasts en in palm muting hakkende gitaren volgt. Dit alles culmineert in een mooi melodieus refrein met de heldere vocalen van zanger Jon Bergan. 's Mans droge, rauwe en raspende grunts mogen er zeker ook zijn en de backing vocals van gitaristen Marius Strand en Stefano A. Bardellotto zijn welgeplaatst en fungeren hier en daar als alter ego van Bergan. De gitaarriffs van de twee zijn bovendien eenvoudig, maar meestal zeer effectief, ook omdat de rol van de keyboards uiteraard groot is: Bjørn M. Borg stuurt enerzijds beangstigende, futuristisch aandoende effecten en samples op de luisteraar af, anderzijds ondersteunt hij met hemelse tonen de melodieuze partijen. Over de gehele plaat werkt het collectief Black Comedy zeer goed samen als een goed geoliede machine en muzikale entiteit, zo zijn de meeste nummers meteen raak. Voorbeelden hiervan zijn het razende 'Favourite Hateobject', het tragisch klinkende 'Prime Specimen', het catchy 'At One with Decadence', het donkere 'Inhale The Sulfur' en het schitterende 'Civil Paranoia'. Door zijn ritmiek doet dit laatste nummer nogal aan Strapping Young Lad denken zonder te gaan stelen bij de band van Devin Townsend en co. Ook de prachtige outro schept futuristische sfeerbeelden op die perfect zouden passen in obscure sciencefictionfilms als Blade Runner. Enige mindere aspecten zijn enkele momenten in 'War Incognito' en 'Sum of All Shit', maar dat maakt de rest van de betreffende nummers en het geheel 'Instigator' meer dan goed.
Black Comedy heeft een solide tweede werkje afgeleverd, al zal het volgende keer echt raak moeten zijn om door te breken in de industrial metalscène, zoals het Zwitserse Sybreed dat schitterend heeft gedaan met zijn 'Antares'. Het potentieel is er alvast, dus dit verhaal wordt zeker nog vervolgd.
Meer over Black Comedy
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
