Biz Markie, één van de meest kleurrijke figuren uit de Hiphop is terug. De 'Clown Prince of Hiphop', die sinds de jaren '80 zowel qua kleding als muziek bekend staat om zijn immer grappige en onconventionele eigen stijl, kwam de afgelopen tien jaar niet tot het maken van nieuw eigen werk toe. Een comeback van een succesvolle 'oldskool' artiest schept sowieso verwachtingen, een comeback van Biz Markie schept tegelijkertijd ook een beetje hoop op een humoristische noot in een vaak overdreven serieus en stoer genre.
Het openingsnummer 'Do Ur Thang' zet meteen de toon: ondersteund door een funky oldskool beat, een mooistemmig achtergrondkoortje en de alomtegenwoordige P.Diddy legitimeert "The Diabolical" zijn terugkeer. Loungy pianogrooves begeleiden dan weer het rustigere 'Games' en openen ook 'Friends'. De opluchting is nabij: dit lijkt een sterk album te worden en Biz heeft de aansluiting met de 21ste eeuw niet gemist. Tot hij zelf roet in het eten komt gooien. Misschien is het niet zo verbazend dat hij net in 'Friends', verwijzend naar zijn in de jaren '80 uitgekomen single 'Just A Friend', zich opnieuw niet geneert om even te wijzen op zijn manifest ontbrekend zangtalent. Ook in 'Used To Be Da Man', waarin Biz Markie zich waagt aan de melodie van 'I'm easy' van Lionel Richie, en 'Dime Pieces' wordt een meeluisterende kat geheid bronstig. Dat dit album en Biz Markie vooral niet te serieus te nemen zijn, wordt echter nog maar eens duidelijk in nummers als de ragga-achtige partysingle 'Let Me See U Bounce' en het oosters aandoende 'Chinese Food'. De teksten zijn verre van hilarisch, maar toveren af en toch een glimlach op het gezicht. Verder is het hele album doorspekt met verwijzingen naar de jaren '80, toen Biz Markie het duidelijk naar zijn zin had. Op de twee melancholische Hiphopbalads 'Turn Back The Hands Of Time' en 'Throw It Back', blikt hij even terug op zijn gouden jaren '80. Biz beroept zich daarbij gelukkig op meer kundige zangers uit zijn naar verluidt rijkgevulde platenkast en laat daarvoor o.a. 'Reminiscence' van de Little River Band in 'Throw It Back', mét gitaarrifje erbij aandraven.
Spijtig dus. 'Weekend Warrior' is een album met veel potentieel, maar is algemeen ontgoochelend. Niet alleen zijn de zanginterventies van een hoog 'Idool'-gehalte, de teksten zijn ook niet altijd even grappig en inspirerend. Het lijkt wel of Biz Markie zich bij het opnemen van het album voelde zoals hij op de cover staat: "Is dat hier bijna gedaan?".
Meer over Biz Markie
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
