De muzikale parels van onze Noorderburen die de grens maar niet kunnen overschrijden zijn ontzettend talrijk. Zo is JW Roy met zijn One Night Band al jaren heer en meester van de countryrock-scène in Nederland en bewijst dit combo ware rasmuzikanten dat er live nog aardig wat leven in traditionele americanamuziek te vinden is. Een van die rotten in de One Night Band is zanger, toetsenist en componist Roel Spanjers. Naast bezigheden bij The Sunset Travelers, Michael De Jong of Kasper van Kooten heeft hij nu ook een soloproject opgezet met de weinig lovenswaardige naam 'Birdcatcher'. Wat mocht verwacht worden, is bewaarheid: Birdcatcher presenteert op een erg zachtmoedige maar kwaliteitsvolle manier de talenten van singer/songwriter Spanjers, die moeiteloos een aangename cocktail van blues, soul en funk presenteert zonder ook maar één ogenblik grootmoedig te worden.
Tien liedjes lang zwerft Birdcatcher als een vagebond doorheen een desolaat, Amerikaans landschap. Met slidegitaar, sfeervolle hammond of intieme piano klinkt de plaat vrij korrelig. De smaak van stofzand is nooit ver, maar van echte woestijnblues is nooit sprake. Zo luidt opener 'Got it Good' dadelijk een vrolijke noot in, waarbij Spanjers meteen bewijst over degelijke stemkwaliteiten te bezitten. Nooit valt de Nederlander taalkundig of qua uitspraak door de mand en zijn stem ademt de zwoele rust zelve uit. Instrumentale soberheid op piano en vocale kracht vullen mekaar in het eerste nummer mooi aan en leiden op een soulvolle manier samen tot een openbaring waarin bas, drums en hammond plots een funky noot toevoegen. Birdcatcher zorgt op die manier wel meer voor mooie verrassingen. Hoewel veel herkenbare ingrediënten worden gebruikt (de zwarte funksoul van 'The Boy Jake' doet zelfs even aan Lenny Kravitz' begindagen denken), streeft dit combo toch een geheel eigen stijl na. De ene keer licht rockend, de andere keer ontspannen onderuitgezakt blijft die zomerse, Amerikaanse bluesstijl mooi overeind. Dankzij een krachtige tweede zangpartij van gastzanger en soulvader Terry Evans brengt het swingende 'Bring Me the Light' een mooi hoogtepunt in soulvolle sfeermakerij. Even mogen de hogere registers open en streeft Birdcatcher naar een intense climax. Gelukkig wordt tijdig beseft dat het te warm is om echt stevig van leer te trekken en vervalt de band al snel weer in dat gezapige, aangename tempo.
Niets op dit debuut verraadt de weinig optimistische invalshoek die Roel Spanjers op zijn website openbaart (" Tot mijn 12e jaar had ik nooit een vogel gezien. Ineens vlogen ze op, tijdens één van mijn vele nachtwandelingen..."). Een niet onaardig stukje doemdenkerij over lotsbestemmingen en machteloosheid zijn nauwelijks te rijmen met het aardige karakter van de cd. Laat Birdcatcher dan ook vooral garant staan voor een zorgeloos muzikaal vertier dat zich op een gemakkelijke, smaakvolle manier laat verteren.
Meer over Birdcatcher
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
