Het werk van Bill Laswell omschrijven staat gelijk aan het tellen van de neerdwarrelende sneeuwvlokken in de Hoge Venen deze dagen. Deze bassist / producer heeft inmiddels zoveel releases op zijn naam staan dat hij allicht zelf de tel is kwijtgeraakt. Zo is de man muzikaal niet enkel actief in tal van roots- en reggaeproducties (meestal gekoppeld aan zijn eigen Axiom label), maar heeft hij ook werk van ondermeer Iggy Pop, Red Hot Chili Peppers, Sting, Anne Clarke, Peter Gabriel, Mick Jagger en zwaardere gitaarbands als Monster Magnet, Motorhead of The Ramones onder handen genomen. Verder heeft hij Whitney Houston 'ontdekt' en heeft Laswell zijn wortels in de jazz verworven met producten van ondermeer Miles Davis, Herbie Hancock, Toshinori Kondo, Maceo Parker en John Zorn. Naast deze bedrijvigheid levert deze bezige bij regelmatig platen af van een wisselend dubproject met ondermeer grootheden als Jah Wobble, Buckethead en Sly Dunbar, aangevuld met een schare aan Afrikaanse of Aziatische zangers of zangeressen. Bij 'Version 2 Verion' heeft Bill Laswell het relatief eenvoudig gehouden. Mede-bassist Jah Wobble mag wel de loodzware en dominerende dublijnen uitzetten, maar verder bepalen enkel zweverige sfeerklanken en een klaterende percussie het klankbord. Dat neemt niet weg dat ook met deze zes tracks er weer een dromerig, wervelend en diep dubbend spektakel te beleven valt.
Bassisten kunnen met deze plaat best tevreden zijn: hun instrument staat immers centraal. Sjamanistische ritmen worden steevast met diep drijvend baswerk onderbouwd om naar hogere regionen te leiden. Hoewel de dubs van deze plaat rechtstreeks uit de Caraïben lijken af te stammen, is de ritmische omkadering een schijnbare samensmelting van Afrikaanse en Indische culturen. Voor zowel het drumwerk als de karige begeleiding met rampetampende tabla's is percussionist Karsh Kale verantwoordelijk (vast waarde bij Asian underground held Talvin Singh). Met een organisch instrumentaal samenspel in de diepere achtergrondlagen benadert deze groep een muzikaal ecosysteem dat naar eigen zeggen "bulkt van leven en dood, aarde, wind en vuur en een bestaanszekerheid die dieper gaat dan het leven zelf". Dat klinkt misschien allemaal pretentieus, maar deze 'Dub Transmissie' bevat wel zes uitstappen in een universele roes die telkens zo'n acht buitenaardse minuten lang bezweren en betoveren. Diepe echo's, bedwelmende samples, ijle gitaarsolo's en een erg strak drumpatroon missen hun 'natuurgetrouwe' uitstraling niet. Zo zorgt een fijn pianootje in 'Babylon Site' voor een heerlijk verheven gevoel en geven klaterende watergeluidjes in 'Simulacra' voor een sacrale ervaring. De diep verscholen jazzgrooves die de gitaar aan dit geheel toevoegt in nummers als 'Space-Time Paradox', vervolledigt tenslotte deze vreemde, multiculturele samensmelting. Dat alles geeft deze erg solide en muzikaal onderbouwde plaat bij de eerste kennismaking misschien nogal een monotone uitstraling, maar draagt duidelijk wel bij aan de degelijkheid en het bezwerende karakter ervan.
Deze vijfde Laswell uitgave op het Roir label is weer een heuse parel voor wie houdt van ambienteske, diep bezwerende dubs. Hoewel het lage tempo van deze cd het niet doet vermoeden, blijft Bill Laswell heer en meester in het veelvuldig uitbrengen van de meest originele en hypnotiserende neo-dubs. 'Version 2 Version: a Dub Transmission' is een klankreis, een gevoel en zeker een aangename ervaring. Hou die man in de gaten!
Meer over Bill Laswell
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
