Is 'Souls 'Saved Hear' weer een jazzcd waarbij elementen uit rock en funk niet geweerd worden? Zeker, maar dat hoeft niet meteen beelden van gewone fusion op te roepen. Van kleffe synthesizers en mistgordijntjes van namaakstrijkers is hier geen sprake. Drummer Tom Rainey mag dan vaak in een duidelijke maat spelen, zijn ritmische invulling heeft niets van het lamme van de gemiddelde fusiongroove. De gitaar van Marc Ducret krijgt bij momenten aardig wat rockdistortion, maar vervormt even gemakkelijk tot versplinterde glitchelektronica. En met de sappige, haast om in te bijten toon van Tim Berne's altsax worden tenslotte de clichés van de met spierballen rollende of juist zeemzoeterige blazer neergesabeld. Hij focust zich daarentegen op ritmische precisie en strakke intonatie, waarbij overblazen en grote dynamische contrasten vrijwel steeds afwezig blijven.
Dit beheerste is ook terug te horen in de composities en de solo's. De nummers duiken ritmisch kort naar links of rechts en bukken of springen melodisch in het rond zonder extatisch te worden. Vaak bestaand ze uit korte, nerveus wisselende fragmenten of uit langere melodieën zonder duidelijk eindpunt, maar met hoekige ritmes. Wanneer de thema's dan door sax en gitaar samen gespeeld worden, verleent dit de cd een funky randje, al is het jammer dat met name in 'Ce Sont les Noms des Mots' dit samenspel niet wiskundig precies te noemen is. Door het sterk gecontroleerde van de muziek lijkt deze zich onder een glazen stolp af te spelen. Er is veel te doen en de beweging is continu, maar uitbreken is niet aan de orde, al is het knap om horen hoe op sommige momenten de verschillende instrumenten verstrengeld geraken.
Het trio kent elkaar o.a. van bij Tim Berne's Science Friction Band, een groep met een gelijkaardige sound, maar die door de hier ontbrekende laptop- en keyboardspeler Craig Taborn toch nog iets meer heeft. Bij Big Satan ontbreekt de extra dimensie van een alles ontregelende Taborn. Als "vierde man" kan bij deze cd echter producer David Torn opgevoerd worden, zeker voor de laatste twee tracks. Door het geluid van vooral Berne's sax te vervormen en te verrijken, ontstaat er een nieuwe richting in het geluid. Berne's alt wordt in 'Mr Subliminal' vervormd tot een misthoornachtig geluid en in real time ontdubbeld in enerzijds de klassieke altsax en anderzijds een synthesizerachtige klank. Ook in 'Plantain Surgery' is Berne het "slachtoffer" van dienst. In een hikkend thema plakt Torn het saxgeluid in verschillende lagen boven elkaar om het later weer te vervormen. Met een drum 'n' bass achtige drumpartij van Rainey en Torn die ook de gitaar van Ducret onherkenbaar verbuigt, wordt 'Plantain Surgery' een leuke afsluiter. Toch moet 'Souls Daved Hear' het niet (alleen) hebben van deze technologische hoogstandjes. Daarvoor hebben de heren van Big Satan elk individueel en samen een te eigen geluid en veel te veel verbeelding: zonder messcherp te zijn, mag Big Satan nog steeds bij het betere elektronische jazzwerk gerekend worden.
Meer over Big Satan
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
