Er is geen ontsnappen meer aan: dubstep heeft ten volle zijn intrede in de metalwereld gedaan. Dat kan best goed werken, iets wat Korn zeker heeft bewezen, maar soms pakt het ook al eens wat minder uit. In dit geval wijst de vinger vervaarlijk richting de Zweden van Beyond All Recognition, die – ondanks dappere pogingen – nooit slagen om boven de middelmaat uit te stijgen.
Voor sommigen eerst het goede nieuws: het valt an sich best wel mee met al dat dubstepgeweld op dit album. Jazeker, geregeld komen er van die typische wobble-passages opduiken, en occasioneel zitten er in het geheel beats die best geïncorporeerd kunnen worden in metal, ook al klinken ze vaak apart. Beyond All Recognition heeft met andere woorden de integratie van beide elementen nog erg voorzichtig gehouden en kiest veeleer voor rechtdoorzee metalcore van de zware stempel. Het gitaargeweld is alomtegenwoordig, in tegenstelling tot de titel is alles vrij laag gestemd en de brute hakpartijen van de drums geven zeker in de breakdowns een potig kantje aan het geheel. Qua zang zit het geheel in de lijn van Unearth: een hese en occasioneel lage schreeuw die erg agressief overkomt.
Maar dan is het ook een beetje uit met de pret. Jazeker, het geheel beukt als de beesten (op een paar momenten na), maar het wordt snel pijnlijk duidelijk dat Beyond All Recognition niets meer of minder is dan een erg doorsnee metalcoreband die een dappere poging doet om meer mensen te bereiken en dan maar poogt om dubstep in het geheel binnen te smokkelen. De versmelting is te braafjes gedaan en valt niet echt op, en geregeld storen de beats en bliepjes meer dan ze iets toevoegen; de gitaarlijnen klinken te generisch en de bruter dan bruut-aanpak is geregeld een slag in het water, zeker wanneer er plotseling cleane vocalen opduiken die echt geen meerwaarde vormen en beter achterwege waren gebleven.
Aan het eind van de rit (of in dit geval: de plaat) blijft een onopvallend schijfje over van een te brave metalcoreband die krampachtig probeert iets nieuws te doen, maar niet genoeg ballen heeft om die aanpak effectief door te zetten. Dat kon alvast stukken beter, en mochten de jongens volgende keer eindelijk durf vertonen en voluit te gaan voor vernieuwing, kan dat nog iets worden. Nu is het te doorsnee om indruk te maken.
