Oostenrijk staat niet meteen bekend om zijn florerende metalscene. Er zijn weinig Oostenrijkse metalbands, maar de enkele die het land rijk is, zijn wel stuk voor stuk klassebakken. Abigor is alvast een vaandeldrager binnen het black metal subgenre en Belphegor mag gerust naast Abigor gaan staan wat betreft kwaliteit. Dat bewijst dit trio eens te meer middels 'Goatreich – Fleshcult'.
Belphegor is een band met een zeer anti-christelijke houding. Zowel artwork, muziek als teksten staan bol van de blasfemische verwijzingen. De hoes van 'Goatreich – Fleshcult' zal alvast voor controverse zorgen, aangezien opengelegde naakte mensen in priestergewaad de hoes sieren. Dit beeld past echter wonderwel bij wat Belphegor uit de koker perst. Deze band is zwaar, loodzwaar zelfs. Belphegor past technische hoogstandjes toe uit de wereld van de death metal. Zo zijn gitaarwerk en drumpartijen allesbehalve rechtdoorzee te noemen en bevatten ze vaak verschillende opvallende bokkensprongen en onverwachte wendingen. Dat houdt het geheel doorlopend aangenaam om naar te luisteren. De ruwe strot van frontman Helmuth staat garant voor het uitkotsen van demonische beelden. Zijn geschreeuw roept een schimmenwereld op waarbinnen de mensheid genadeloos gemarteld wordt. Niettegenstaande Belphegor hun haatdragende instelling bijzonder serieus nemen, is er toch nog ruimte voor wat luchtigheid. Titels als 'The Crucifixus Anus Dei' of 'Festum Asinorum' (feest van ezels) lijken althans in die richting te wijzen. Aan het eind van de dag telt echter het muzikale gedeelte en dat zit meer dan snor. Belphegor is hondsbrutale black metal met een fikse geut death metal. Wie nummers als het machtige 'Swarm of Rats' of 'Bleeding Salvation' tot zich neemt, zal niet anders kunnen dan fluks mee headbangen en de hand in de lucht steken, wijsvinger en pink gestrekt.
Controverse daargelaten weet Belphegor met 'Goatreich – Fleshcult' een schijfje af te leveren dat aanstekelijk als de neten is en waar naar hartelust gebrandschat wordt. Het gebeurt niet vaak, maar dit is typisch zo'n plaat die het begrip blasfemie op muzikaal vlak naar een nieuwe hoogte tilt zonder compromissen te moeten sluiten en zonder minderwaardig te zijn qua compositie. Het ziet er naar uit dat Satan tevreden mag achterover leunen in zijn vurige fauteuil.
Meer over Belphegor
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
