Het Franse Belone Quartet –in tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden een duo- werd in 2003 opgericht als soloproject van Antoine Bellanger (ex-Margo, Zone Blanche, Belkomi). Een eerste miniplaat 'Effervescence / Les Disques du Renard' werd toen onder de naam Belone uitgebracht, maar deze noemer werd met 'Quartet' aangevuld toen een jaar later Benjamin Nerot (The Healty Boy, ex-Motenai) de rangen versterkte. Aan sneltempo werden drie albums op de markt getorpedeerd: 'Effervescence Manifeste' in 2004, 'Swords And Roses' in 2005 en nu is er de nieuweling 'Les prémisses de la béatitude naissent de l'amertume'.
De kern van dit Zuid-Franse duo ligt in de rustige folkrock, die is dan dik aangedikt met samples en rustige keyboards. Vooral die laatste brengen ook voldoende variatie en evenwicht in de plaat. Het rockgezicht van Belone Quartet wordt gedeeltelijk gemaskerd voor de vernuftige, en misschien door de beperkte bezetting nodige elektronica. Nummers als 'The Same' en 'My Haert of Corpse' kunnen dan misschien wel flink doorspekt zijn met elektronische spielereien, door hun rudimentaire live drumpartij en lichtjes overstuurde, maar uitgesponnen elektrische gitaarakkoorden overheerst er toch een duidelijk rockmotief. De tracks klinken opvallend rustig en ook de dosis gesamplede smaakbrengers bewegen gemoedelijk over het geheel heen. Soms draait het duo de rollen even om en worden gitaren aangewend om een compleet gekeyboard nummer meer op smaak te brengen. Een nummer als 'Yeah', dat als intro een dik aangelegde, gsm-ringtoneachtige synth voor de dag legt, wordt prettig afgewisseld met een simpele gitaartokkel die op een drum 'n bass-beat het nodige tempo aan het nummer geeft. Bloedarmoede is echter vooral te vinden in de vocalen. Zowel Bellanger als Nerot verzorgen zelf de zang op het album, maar die komt over het algemeen nogal zeurig over. Qua sfeer misstaat dit misschien niet, omdat de nummers sowieso al een grote dosis rust en weemoed bevatten, maar aangezien de pertinent gemoedelijke nummers elk opzwepend piekmoment verlegen zitten, drukken de vaak vervormde stemmen het geheel toch wat de diep in een depressie.
Hoewel de groep door het leven gaat als half kwartet, moeten ze niet onderdoen voor een volledige bezetting. De songs zijn onderbouwd en klinken zeer harmonisch. Toch lijkt dit geen groep van wie men een overdonderend concert kan verwachten en wiens album best kan opgezet worden als de 'gemoed-o-meter' de juiste -sfeervolle- hoogte aangeeft.
Meer over Belone Quartet
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
