Beirut is het eenmansproject van Zach Condon, een jongeling uit Albuquerque in New Mexico die op zijn vijftiende zijn eerste plaat opnam (destijds nog onder de naam Real People). Toen hij tijdens omzwervingen in Europa een Servisch orkest hoorde spelen, besloot hij zich te verdiepen in Balkanmuziek. Enkele jaren later is Beiruts debuutplaat 'Gulag Orkestar' daar het resultaat van. Condon kreeg voor de percussie hulp van A Hawk and a Hacksaw, maar deed voor de rest alles zelf, tot zelfs opname en productie.
Voor een soloplaat klinkt 'Gulag Orkestar' behoorlijk vol. Al van de openingstrack spreidt Zach Condon zijn multi-instrumentalisme tentoon, zonder blasé over te komen. De intro bestaat uit aanzwellende trompetten en een accordeon, waar een rammelende, licht ontstemde piano accenten onder legt. Flarden Calexico zijn te horen, maar de Karpaten blijken toch dichterbij. Condon doet echter meer dan gewoon een exotische muziekstijl overnemen: in zijn nummers laat hij ook zien dat zijn roots in het westen liggen. Een nadeel daarvan is dat hij de weinig evidente ritmiek van de Slavische muziek links laat liggen en vervangt door eenvoudigere, binaire maatsoorten. Vaak blijft Beirut ook steken in erg eenvoudige structuren die zich een nummer lang herhalen. Zo heeft 'Bratislava' een heerlijke groove, maar doordat er niets meer mee gebeurt is de track niet echt boeiend. Gelukkig werpt de combinatie van in- en uitheemse elementen ook vruchten af: 'Postcards from Italy' is mooie orkestrale indiepop en 'Rhineland' zwemt in sobere melancholie. Condons stem is overal op het album aanwezig, meestal in verschillende lagen over elkaar. Op een nummer als 'Rhineland' werkt dat wel, maar voor een hele plaat is die omnipresentie wat te veel van het goede.
Over de blaaspartijen op 'Gulag Orkestar' niets dan goed, maar de occasionele elektronica doet wat banaal aan. 'Scenic World' wordt bijvoorbeeld voortgestuwd door een lullig drumcomputertje en een pingelende synth. Gelukkig staat er op de (tijdelijk) bijgevoegde, later opgenomen 'Lon Gisland EP' een herwerkte versie van het nummer, waaruit alle elektronica geschrapt is. De EP is trouwens over de hele lijn beter te pruimen dan het album. Blijkbaar voelde Condon zich bij die laatste opnames al wat meer thuis in zijn stijlkeuze.
'Gulag Orkestar' is voor een negentienjarige een meer dan indrukwekkend debuut, maar valt als plaat toch een beetje tussen wal en schip. De combinatie van indiepop en Balkanbrass is op papier aanlokkelijk en leidt ook op plaat tot enkele sterke momenten. Toch wegen deze niet op tegen de simpele structuren, de oeverloze herhalingen en Condons af en toe wat zeurderige stem. De 'Lon Gisland EP' geeft al wat meer hints naar Beiruts potentieel, waarbij het hopen is op een interessantere toekomst.
Meer over Beirut
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
