Met de regelmaat van een klok brengt pianist Uri Caine naast jazz-bewerkingen van gekende en minder gekende klassieke muziek ook een album uit met zijn groep Bedrock. Bedrock is Caine's zijstapje naar de funky jazz-rock uit ruwweg de jaren '70. Samen met vaste leden Tim Lefebvre aan de bas en drummer Zach Danziger is Uri Caine intussen aan zijn derde Bedrock-album toe. Opnieuw staan funky grooves en een grappig instrumentarium centraal; ideaal voer dus om de virtuoze eclecticus in Caine nog eens aan het werk te horen.
Waar op het vorige Bedrock-album, 'Shelf-Life', tal van gastmuzikanten werden uitgenodigd, is 'Plastic Temptation' bescheidener qua opzet. Zangeres Barbara Walker (met roots in de gospel-muziek?) en percussioniste Elizabeth Pupo-Walker (alias Isabel Sanduga) vervoegen het kwintet en lijken wonderwel te aarden in het vaste gezelschap. De kleinere bezetting levert gelukkig geen enger geluid, want Uri Caine's keyboard en de bijhorende effecten maken van elk nummer een ervaring op zich. Des te meer heeft het album baat bij de kleinere opzet: 'Plastic Temptation' is immers consistenter dan zijn voorganger. Nog steeds lopen heimwee naar de funky seventies en de spacy eighties (sciencefiction-escapades incluis) als een rode draad doorheen het werk van Bedrock. Hun muzikale brutaliteit slaat telkens weer met verstomming, zo gevarieerd springt de groep met het coherente basisgeluid om. Bedrock verheft 'Plastic Temptation' echter boven het niveau van een nostalgische opeenvolging van dolle nummers uit, daar waar 'Shelf-Life' bleef haperen. Welklinkende grooves met een stevige bas en af en toe zelfs een vettige soul-stem ('Roll with It' of 'Till You Come Back to Me', allebei verrassend ongecompliceerd voor wie het andere werk van Uri Caine kent), wisselen de meer experimentele tracks af. Dat het album in zijn geheel een coherente ervaring blijft, valt louter toe te schrijven aan het genie van Caine en zijn muzikale kompanen.
De bizarre 'Overture', met een stevige drumbegeleiding en een swingende bas die even later binnenrolt, geeft meteen aan waar het universum van 'Plastic Temptation' voor staat: een humoristisch visie op muziek, terwijl de Fender Rhodes van Uri Caine een tikkeltje melancholisch klinken. Het nummer gaat spontaan over in het prachtige 'Prelude for Sheldon': een intelligente, swingende track die nergens naar meligheid ruikt. Het daaropvolgende 'Noid' is het soort track waar Bedrock dan weer iets te dikwijls in vervalt: een ongecompliceerde improvisatie met tal van elektronische effecten die diepgang en structuur mist. Ook korte tracks als 'Seven Year Glitch' en 'Ink Bladder' worden geteisterd door dezelfde kwaal. Tal van hilarische ('Lunchmeat Concerto in Eb Minor', heerlijke bluesy!) of aandoenlijke ('Duke Countdown') intermezzi en stevige, haast dansbare nummers maken dat kleine minpunt echter meer dan goed. 'Count Duke' doet met zijn onontkoombare ritmiek bijvoorbeeld denken aan de snoeiharde hip-hopbewerkingen van Jason Moran of Vijay Iyer. 'Riled Up' smaakt dan weer naar drum 'n bass, een voorliefde die ook op 'Shelf-Life' aan bod kwam. Het titelnummer is meer eenduidig: een beheerste jamsessie waarin Uri Caine prachtig soleert. 'Mayor Goldie', een dolle combinatie van funk en de Beatles-klassieker 'Revolution 9', laat ontroering, humor en virtuositeit hand in hand gaan. Ook zijn affiniteit met de Zuid-Amerikaanse 'bossa nova' steekt Uri Caine niet onder stoelen of banken. Zo is 'Lemonana Vasconcelos' een goedgeluimde compositie met een zwoele, exotische klank. Afsluiter 'Organ Thunder' is dan weer een losbandig feest van het oor, waar virtuositeit en een heerlijke groove hand in hand gaan.
'Plastic Temptation' is een allegaartje aan stijlen en invloeden, maar slaagt er toch in als een samenhangend geheel over te komen. Liefde voor de jazz-rock uit de jaren '70 en '80 vormt de leidraad, zij het met een hedendaagse, avontuurlijke inslag. Bedrock is een ensemble dat zijn voeten veegt aan de eisen van de goede smaak, maar desondanks intelligente en gepassioneerde muziek blijft maken. Een must-have kortom, voor al wie heimwee heeft naar tijden waarin foute synthesizers en vette elektrische bassen zonder spot bekeken werden...en voor wie een tikkeltje humor wel kan verteren.
Meer over Bedrock
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
