In 2004 draaide het bij Beat Circus’ debuutalbum ‘Ringleader’s Revolt’ nog volledig rond vrije improvisatie en experimenteren met circusmuziek. In 2008 zette een nieuwe bezetting met ‘Dreamland’ onder het goedkeurende oog van de wereldpers de eerste stappen richting narratieve songs. Op zijn nieuwste plaat neemt frontman Brian Carpenter de luisteraar op een grimmige roadtrip langs dertien tracks die het midden houden tussen kamermuziek, folk(rock) en country.
Wat onmiddellijk opvalt, is de diversiteit aan instrumenten en gastmuzikanten die hierbij ingezet worden. Zo hoort men naast accordeon, orgel en piano (die Carpenter voor zijn rekening neemt) ook viool (Paran Amirinazari), altviool, zingende zaag (Jordan Voelker), banjo, akoestische en elektrische (slide)gitaar (Andrew Stern), trombone (Doug LaRosa), tuba (Ron Caswell), Chinese hobo (Bill Cole), contrabas (Paul Dilley) en drums (Gavin McCarthy). In goede Beat Circus-traditie zijn er nog steeds heel wat instrumentale nummers te beluisteren, maar Carpenter is ook niet langer vies van zijn eigen stem en die van zijn gastzangers Larkin Grimm en Ellen Santaniello.
Op meer dan de helft van de songs wordt er op ironische, bijna burleske wijze over zaken als kinderdromen, het vaderschap, wraak en verlossing gezongen. Aan de buitenkant klinkt een song als ‘As I Lay Dying’ bijvoorbeeld als een vrolijk bluegrassfeest, compleet met vingervlugge banjo, viool en heftig voetenstampen, maar in feite draait het nummer om jaloezie, krankzinnigheid en moord. Ook ‘Petrified Man’ en ‘The Quick and the Dead’ baden in eenzelfde donker countrysfeertje. Beat Circus maakt evenwel ook geregeld een uitstap die minder op de Southern States geënt is. Zo heeft ‘Nanthala’, met zijn scheurende rockgitaren, breed galmende drums en repetitieve strijkers meer weg van een progrockopera dan van rootsmuziek en knipoogt ‘The Sound and the Fury’ subtiel naar muziek uit de Balkan. De tempowisselingen en (studio)technische hoogstandjes zijn ook hier niet op één hand te tellen.
Met ‘Boy From Black Mountain’ creëert Beat Circus dus een aardedonker, licht psychotische americanaplaat. Fans van “intelligente” folk en carnavaleske Zappa-achtige uitspattingen zijn hier aan het juiste adres. Ook niet ingewijden vinden met wat luisterbereidheid en uithoudingsvermogen enkele intrigerende verhalende songs.
Meer over Beat Circus
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
