Hardnekkig blijft het Belgische undergroundlabel KRAAK muziek op de markt gooien. Dit Kortrijks muziekcollectief dat wereldwijd zijn vleugels uitstrekt, zweert bij CD-R's en obscuur vinyl, drones en elektronische klanken en krakende, piepende geluidsexperimenten. Artiest van dienst op de 58ste release is de geëmigreerde Venezolaan Ernesto González ofte Bear Bones, Lay Low. 'Vallée de Dith' is de man zijn tweede officiële langspeler – vanzelfsprekend een berg gelimiteerde tapes en digitale opnamen niet meegerekend – en weerspiegelt de fascinatie voor krautrockbands als Can of Neu! Omgezet in minimale gitaar- en noiselandschappen geeft dat een bizar plaatje.
De wereld van diep meditatieve en repetitieve gitaardrones en elektronische klankpulsen is niet meteen erg toegankelijk of voor iedereen even begrijpelijk. Opgelet dus voor zich vergalopperen. Het moet echter gezegd dat de acht ongetitelde geluidscreaties van Bear Bones, Lay Low best genietbaar zijn en zich helemaal niet in de marginaliteit bevinden. De holle soundscapes die aan de grondslag van elke track liggen, situeren zich allen in de grijze, industriële zone van de krautrock, maar verschillen toch veel in kleur en nuance. Van de geoscilleerde, aangestreken kopersnaren uit de korte opener tot ronduit klagend, hoog gitaarspel met volle distortions: 'Vallée de Dith' blijft enigszins acceptabel. Diep weggekropen drums of lichtzinnige space-effecten zorgen immers voor fijne accenten in dit vrij monotone, repetitieve geheel. Verder laat González zijn creaties langzaam maar zeker in intensiteit toenemen of uitsterven, waardoor telkens een organische dynamiek ontstaat. Zelfs een erg machinaal slepende en eindeloos doorwentelende track krijgt dankzij aan Jimi Hendrix ontleende gitaarsolo's met wah wah-pedalen een psychedelische diepgang en gaat zelfs voor een hoogtepunt op dit plaatje. Die enkele keer dat de Zuid-Amerikaanse geluidstovenaar wel in de overstuurde, gierende metaalklanken kruipt en de pijngrens van het gehoor verkent kan dan gerust door de vingers gezien worden.
Een lichtzinnig muzikaal avontuur is 'Vallée de Dith' niet meteen te noemen. Deze op zich al vrij toegankelijke en experimentele muziek neemt in abstractie zelfs nog toe. Een goed gevulde, holle inkleuring van digitaal bewerkte gitaarklanken zorgt echter voor beweging waar nodig en veroorzaakt geluiden die soms wel van melodica, schalmei of klavecimbel afkomstig lijken maar er in werkelijk helemaal niet zijn. De link met krautrock is niet altijd voor de hand liggend, maar tot de verbeelding spreekt Bear Bones, Lay Low wel.
Meer over Bear Bones, Lay Low
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
