Battles wordt door Warp aangekondigd als "one of the most exciting bands we have discovered in recent times" en afgaande op deze dubbel-ep zouden ze daar in Engeland wel eens gelijk kunnen hebben. Het kwartet laat hier namelijk een dik uur van het betere postrock-werk horen dat varieert van opruiende rock tot lo-fi gitaargetokkel en abstracte elektronica. De klassieke mix van gestapelde gitaar- en keyboardlijnen van Ian Williams (Don Caballero) en Dave Konopa krijgen daarbij het gezelschap van John Stanier (Tomahwak, Helmet) op drum. Opvallend helder, vooraan in de mix en strak meppend is hij meer dan de "timebeater". Zijn stijlpallet spreidt zich uit van stevige rock met goed opgebouwde cimbaalpartijen die het geluid openscheuren tot hoekige ritmes met regelmatige stops.
Een van de fascinerende trekjes van de muziek is dat de riffs en de drumpartijen ritmisch al eens haaks op elkaar staan. Het net niet "passen" zorgt dan voor een heerlijke spanning die op andere momenten verkregen wordt door de ritmische figuren wat te verhakkelen. Heel extreem worden deze technieken echter niet doorgevoerd. Nergens zijn er messcherpe breaks of complexe maatsoorten te noteren, maar alles wordt wel haarjuist uitgevoerd, wat de muziek iets heel vanzelfsprekends geeft. Bovendien wordt in het stapelen van de verschillende gitaar- en keyboardlijnen de mogelijkheid van harmonieuze meerstemmigheid mooi benut, waardoor de muziek, gecombineerd met een lekkere drive, duidelijke warme invloeden van Tortoise laat horen. Bovenop of naast dit alles zit de elektronica van Tyondai Braxton. Soms zit hij aan het roer ('BTTLS'), maar evengoed integreert hij abstracte klanken in de gitaarsound of genereert hij sympathieke melodietjes, zoals in 'Tras'. Alsof er een olijke computernerd komt meejammen op zijn voorhistorische Commodere 64.
Deze bundeling van twee battles ep's opent meteen met een meesterlijke track van dik negen minuten: 'SZ2'. Het nummer laat meteen horen waar het met deze band allemaal naar toe kan. Zo zitten de tokkelende gitaren net niet gelijk, maar gaan ze geleidelijk aan wel mooi over naar een canonstructuur. De brommende bas laat een veel brutalere kant van de groep horen en het spel zit op de wagen. Stanier doet daarbij meer dan zijn duit in het zakje met drumwerk dat culmineert in een hectische drum 'n' bass partij die later overgaat naar een aanstekelijke snelle rockgroove. De techniek om riffs te stapelen en de ritmische spanning doen daarbij hun werk met een verbluffend resultaat: artistiek en aanstekelijk. 'BTTLS' drijft dan weer eerder op ambient-elektronische plof- en sinustonen die aanvankelijk in een uitgesponnen groove blijken te zitten, maar die daarna hun regelmaat verliezen. De gelaagde uitwerking ervan houdt de muziek bovendien extra spannend: het linker- en rechterkanaal krijgen allebei hun deel en wanneer er een derde laag bijkomt is het aan de luisteraar om het allemaal maar uit te zoeken. Zeker wanneer de groep naar het einde toe een brutaler geluid opzoekt.
Dat 'EP C' iets minder sterk is dan de 'B EP' ligt in niet geringe mate aan het uitzonderlijke niveau van het laatstgenoemde schijfje. Op 'EP C' blijft de muziek fascinerend, maar het machinale 'Fantasy' had wat korter gemogen, zoals een luisteraar mogelijk ook niet veel kan doen met de afsluitende drumsolo van 'TRAS 2'. Hoewel Stanier zich hier niet te buiten gaat aan hyperkinetisch gemep of een platte groove – zijn regelmatige patronen hebben genoeg accenten om te prikkelen – draagt het slot weinig bij tot het nummer en lijkt het eerder alsof de tape bij het opnemen toevallig doorliep.
Toch blijft deze dubbelaar muzikaal een prachtig product waarvan zelfs de korte tracks – drie nummers halen de twee minuten niet – er mogen zijn. Het gaat hier immers niet zomaar om probeersels. Zo zijn 'IPT2' en 'IPT-2' op dezelfde riffs gebaseerd, waarbij de tweede riff bijna het omgekeerde is van de eerste. Bovendien worden ze in 'IPT-2' vergezeld van elektronische vervormingen, zoals de schijnbaar constant uitschuivende drumpartij vol achterwaarts weergegeven geluiden. Wie zorg kan besteden aan dit soort kleinigheden en details morst met ideeën en fascinerende klanken. Er zijn maar weinig bands die zich dat kunnen permitteren. En Battles is er één van.
Meer over Battles
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
