Het gaat hier niet om het Belgische doodseskader Battalion, maar wel om een Duitse variant die volop meegaat in de retrothrash-hype van het moment. En een hype is het wel degelijk, want het aantal bands dat zich qua looks en geluid laat inspireren door de Bay Area-sound van de vroege jaren tachtig is ondertussen niet meer te tellen. Battalion brengt het er in dat opzicht niet slecht vanaf, maar het geheel van die heropleving is ondertussen ook zo cliché geworden dat de heren ook niet bepaald schitteren aan het firmament.
Snelle polkadrums? Check. Snel afgehaspelde en licht schreeuwerige zang? Check. Het door alle bandleden meegeschreeuwde refrein? Double check. Wie vertrouwd is met het werk van (jonge) Anthrax, Metallica, Testament of Nuclear Assault zal meer dan eens knipogen en blatante verwijzingen naar deze grootheden herkennen. Maar daar staat tegenover dat die bands ondertussen geëvolueerd zijn en niet meer vol nostalgie blijven plakken, tot spijt van wie het benijdt. Battalion daarentegen ziet er geen graten in om af te wijken van de geijkte sound van die tijd. Op zich doen ze dat niet slecht, en ze zijn in elk geval wat serieuzer dan de lolbroeken van Municipal Waste, maar aan de andere kant klinkt alles zo verdraaid vertrouwd en in sommige gevallen gewoon oudbakken dat enkel de rabiate nieuwe lichting thrashkids hier hun ding in gaat vinden. Het is tegenwoordig immers in om doorslagjes van de klassiekers goed te vinden, of te spuwen op alles wat na 1986 werd uitgebracht. Maar goed, Battalion beschikt over een degelijk geluid en goede ideeën (iets wat veel van hun genregenoten missen) en songs als 'Thrash Maniacs', 'Dictators of Stone' of 'Bullets & Death' klinken nog aardig. Maar daar blijft het dan ook bij. Ook de Ed Repka-achtige stijl voor de hoes (artiest verantwoordelijk voor klassiek artwork van onder andere Megadeth) is ondertussen al zo vaak gebruikt, dat alles aan deze release zo'n nostalgisch sfeertje uitademt. Alleen blijft het een plaat die binnen de hype past, maar daarbuiten weinig opzienbarends te bieden heeft.
Nu de deathcore stilaan op zijn laatste benen loopt, is het blijkbaar de beurt aan retrothrash om het gat op te vullen. Battalion is aardig, maar het openlijk verafgoden van de klassieke thrash is haast een parodie geworden, ware het niet dat veel mensen dit nog steeds niet doorhebben. De conclusie is dan ook onverbiddelijk: geen slecht plaatje, maar er is veel beter op de markt.
Meer over Battalion
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
