'24 Essays voor vibrafoon en piano', zo luidt de ondertitel van deze cd. De link met de klassieke muziek en haar tonale systeem is snel gelegd: in het verleden kwamen preludes (en fuga's) bij Bach, Shostakovich of Chopin ook per 24. Dit logischerwijs omdat onze klassieke toonladders, met alle chromatische tonen inbegrepen, 12 noten tellen (zeven witte toetsen en vijf zwarte toetsen op het klavier). Nu ontwikkelde vibrafonist Bart Quartier volgens compositorische traditie een kort werk per toonaard: do groot, do klein, do kruis groot, do kruis klein, etc. De resultante zijn 24 verschillende sferen, waarnaar Quartier zijn stukken ook heeft genoemd: zo komt men via 'Brave' of 'Shy' terecht bij 'Hip', 'Cool', 'Sorry', 'Boring' of 'Butterflies', om maar enkele voorbeelden te geven. Het opzet is dus heel duidelijk: 'Profiles' moest een heel toegankelijk schouwspel aan sferen zijn, liefst ook bevattelijk voor kinderen. Quartier liet zich immers inspireren door Chick Corea's beroemde 'Children's Songs', die echter iets avontuurlijker klinken dan wat Quartier hier presenteert. Dat complexiteit geen barrière hoeft te zijn voor jonge luisteraars, bewijst ook Bartóks kindermuziek, die meer dan harmonisch ook ritmisch minder voor de hand liggende structuren presenteert.
Ofr 'Profiles' nu te weinig complex is of niet, hoe dan ook is het een prachtige compositie. De grens tussen improvisatie en uitgeschreven muziek wordt daarbij erg vaag: Bart Quartier en pianist Bart Van Caenegem rollen telkens heel spontaan de improvisatie binnen, die steeds opnieuw naadloos op de gepresenteerde sfeer uit de compositie aansluit. Zijn kompaan koos Quartier op basis van het feit dat hij uit eerdere samenwerkingen merkte dat Van Caenegem als het ware gedachten kan lezen: inderdaad lijken de twee voortdurend op dezelfde golflengte te zitten, wat speelse dialogen of tegendraads commentaar op elkaars partijen uiteraard niet uitsluit. Quartier en Van Caenegem weten allebei wat ze willen, maar dringen zich niet op aan hun respectievelijke tegenspeler: de gelijkmoedigheid is totaal en nu eens neemt de vibrafoon het voortouw, om later de piano achterna te snellen. In de meer gemoedelijke nummers lijkt het duo dan weer als een enkel instrument te musiceren: zo totaal is het wederzijds aanvoelen van elkanders ideeëngoed.
Hoe dan ook blijft 'Profiles' echter wat het is: een muzikaal niet bijzonder ambitieus kleurboek met 24 mooie, ontroerende, maar daarom niet altijd diepzinnige schetsen. Quartier slaagt er niet altijd in om in nummers van om en bij de twee minuten een verhaal te vertellen. Wat dan blijft hangen, is louter een sympathieke klankwolk zonder meer. Wie 'Profiles' beoordeelt volgens wat het plaatje ambieert, moet oordelen dat het een uitstekend album is. Maar "less" is deze keer eigenlijk niet "more".
