In alle soorten muziek zijn er uitersten: aan de ene kant zijn er de artiesten die het geheel graag simpel houden en voor wie de groove van een nummer belangrijk is, aan de andere kant zijn er dan de techneuten, die alles graag volproppen met tempowisselingen, warse akkoordenschema's en wat dies meer zij, waarbij de luisteraar constant op het verkeerde been wordt gezet. Baring Teeth hoort overduidelijk bij die laatste categorie. 'Atrophy' is een debuut, maar dat valt er niet aan te horen aangezien de behoorlijk complexe muziek vlotjes aan de buitenwereld wordt gepresenteerd. Alleen jammer dat het geheel zo enerverend kan werken.
Toegegeven, dat Baring Teeth uit de stal van Willowtip komt, is een sterke indicatie dat het hier niet gaat om een doorsneebandje, laat staan om eentje die klinkt als horden anderen. Dat klopt in elk geval, want opnieuw is dit een act die bijzonder eigenzinnig te werk gaat, maar daardoor ook geregeld balanceert op de rand van het verdraagbare. Baring Teeth heeft een loodzware gitaarklank, eentje waar potige monsters jaloers op zouden zijn, en zeker in de trage of slepende passages ontstaat het gevoel als zou een pletwals traag maar zeker over iedereen heen denderen, zonder enige vorm van genade. De putgrom die door het geheel gegooid wordt, is nog eens een extra indicatie dat het hier vooral zwaar moet klinken. Nochtans duwt de band op tijd en stond het gaspedaal in, wat zeker zorgt voor wat welkome variatie, maar het is hier ook dat de heren iets te graag werken met dissonante akkoorden en noten, en dat laat een bijzonder ongemakkelijk gevoel ontstaan. An sich is met het oproepen van een ongemakkelijke sfeer niets mis, maar het kan wel een probleem vormen indien de luisterervaring te hard gekleurd wordt. En precies daar gaat Baring Teeth al eens de mist in: het geheel wringt soms te veel en is soms té ver buiten de lijntjes waardoor het vlakaf irritant klinkt.
Het leidt geen twijfel dat sterke zenuwen en dito maag nodig zijn om 'Atrophy' volledig te kunnen beluisteren. Het is sterk dat Baring Teeth zijn eigen weg volgt, maar dat is helaas ook een weg die enkel geschikt is voor een bijzonder select gezelschap. Ieder ander gaat hier gegarandeerd met een zenuwinzinking naar huis.
