Folk is al weer enige jaren 'done' en als het aan het Leuvense Ballroomquartet ligt, kan dit nog wel een tijdje duren. Met een basisbezetting van o.a. drum, viool, mandoline, accordeon en contrabas drijft hun muziek op een traditioneel geluid, echter niet zonder het te injecteren met een scheepslading invloeden uit allerlei hoeken. Met de regelmaat van een klok barsten en scheuren hun instrumentale nummers dan ook open in alle richtingen: spookachtige elektronica, Arabische melodieën, sitars, blues- en rocklicks of ongegeneerde 'hopla' caféambiance waarbij het ritme lekker rondjes draait. De strijkers rollen soms een Hooverphonic-achtig tapijt uit, terwijl de meer traditionele passages vaak het onweerstaanbare van DAAU hebben. Wanneer in het meer dan tien minuten durende 'Surfing Sufi' voor een trage, slepende opbouw gekozen wordt, draait de muziek zelfs even de richting van Godspeed You! Black Emperor uit. Grootse referenties, inderdaad, al dient meteen gezegd dat het Ballroomquartet nog niet de intensiteit, het grootse of het verslindende van de eerder genoemde groepen bereikt.
De nummers op deze cd fixeren zich namelijk op een spel van kleuren en referenties waarin melodieën en instrumenten de richting bepalen. Het resultaat klinkt dan heel rijk en vol variatie, maar op sommige momenten gaat dit wel ten koste van de songstructuur. Bepaalde delen worden soms letterlijk herhaald, waardoor een (te) eenvoudige keten van refreinen kan ontstaan. Bovendien schakelt de opbouw van 'Doppelganger' te vaak vooruit en terug, zodat de nochtans mooie, dreigende folkachtige sfeer wat ongedurig en versnipperd klinkt. Dat het kwartet nochtans wel met structuren kan werken bewijst '(B)eat This'. Hier is het arrangement uiterst verzorgd en worden de terugkerende delen steeds aangepast en verrijkt met nieuwe elementen.
Toch is van alle tracks op deze cd alleen de remix van 'Jan Mijne Man' een echte tegenvaller. De combinatie van het traditionele volkslied en de verwijzingen naar andere invloeden klinkt hier wat houterig. Het resultaat is een kunstmatig plakboekje dat zowel in de folk- als in de dancesecor faalt. Deze muzikale tegenvaller maakt echter meteen duidelijk welk niveau de andere tracks halen en die hebben nog steeds de absolute meerderheid op 'Surfing Sufi'.
Meer over Ballroomquartet
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
