Bal des boiteux, de nieuwe-folkformatie uit Gent, krijgt een tweede kans om zich te bewijzen. Dat deed het jonge vijftal al met hun debuutalbum 'Gods and Horses', maar die plaat kreeg met pech af te rekenen. Het Ha'-label van de Handelsbeurs werd opgedoekt en distributeur Culture Records ging op de fles. Het Keremoslabel, dat andere Gentse helden als Sioen en Absynthe Minded een thuis biedt, pikte Bal des boiteux daarna op en liet hen 'Small House, Wide Open View' afleveren. Een steengoed vervolg en hét bewijs dat Bal des boiteux (Bdb) klaar is voor de verovering van Vlaanderen en omstreken.
Producer en fan van het eerste uur Stef Kamil Carlens (Zita Swoon) maakte van 'Small House, Wide Open View' een pure, instrumentale plaat. Minder studiotrucjes en meer doorleefde, op de adem pakkende folk. Dit album rockt veel meer dan het vorige en daar zitten de krachtige elektrische gitaar van Lieven Nijs zeker voor iets tussen. De combinatie met akoestische instrumenten als viool en accordeon is nochtans niet evident. Terwijl viool en accordeon minimalistische zoete melodieën herhalen, rocken bas, drum en gitaar die totaal onderuit. Dat zorgt voor een heel eigen geluid: behaaglijk warm maar toch verfrissend eigenwijs. Deze plaat schommelt van rock naar postrock maar de donkerblauwe weemoed die ervan afstraalt zorgt voor een constante en meeslepende lijn. dEUS komt daarbij soms om het hoekje kijken en DAAU is nooit ver weg.
Net als de nu eens grauwe dan weer funkende gitaar geeft ook de viool van Jeroen Baert vaak melodie -en ritmewijzigingen aan. Deze houden de songs pittig. De plaat komt een beetje traag op gang maar na de plotse break in opener "Almost Home" demonstreert Bdb dat ze niet zomaar een halfgaar groepje zijn uit de Vlaanders. "Als Jeanneke slaapt" wordt gedragen door de ingehouden over en weer huppelende bas van Tim Vandenbergh, die de meeste songs afleverde. Drummer Boris De Laet en gastpercussionist Kobe Proesmans drijven de spanning op met fantastisch slagwerk, terwijl viool, cello en accordeon het tempo dan weer laag proberen houden. Het wringt en dat vraagt enige luisterbeurten. Het derde nummer "Desperado" is qua melodie ongetwijfeld de grootste hit van het album. Een treurende viool in het refrein en een huilende accordeon in de strofes breien een sjaal van een songstructuur. Deze wordt in de daaropvolgende zotte titeltrack dan weer totaal en op voortreffelijke wijze overhoop gehaald. En zo hobbelt en bobbelt 'Small House, Wide Open View' verder. Er zijn af en toe minder interessante passages maar daarna komt Bdb weer ijzersterk uit de hoek. Ja, 'Small House, Wide Open View' klinkt verschrikkelijk Belgisch en daar mogen we trots op zijn.
Meer over Bal des boiteux
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
