Bad Religion – een van dé punkrockgroepen van de laatste vijfentwintig jaar, meer dient er echt niet over gezegd – is zo'n band wiens oeuvre bestaat uit een mengeling van klassiekers en tussendoortjes. Albums als 'Suffer' (1988), 'No Control' (1989) en 'Stranger Than Fiction' (1994) waren destijds grensverleggende platen, terwijl onderhoudende cd's als 'The Gray Race' (1996) of 'The Process of Belief' (2002) er onopvallend maar zeker voor zorgden dat Bad Religion zijn uitstekende reputatie in het punkwereldje probleemloos kon behouden. Deze laatste 'New Maps of Hell' hoort ook in dat rijtje thuis – en laat dat nu eens niet negatief zijn.
Het album opent met het scheurende '52 Seconds' (jep, de titel zegt eigenlijk alles), waarna nog zeventien andere catchy punkliedjes volgen. Bad Religions grootste troeven zijn nog steeds de wat hese stem en compositiekwaliteiten van zanger Greg Graffin en de meteen herkenbare gitaarstijl van Mr. Brett Gurewitz. Zo is het aangenaam klassieke 'Grains of Wrath' old school Bad Religion ten top en bevat het ietwat epische 'Lost Pilgrim' een toffe melodische gitaarsolo. Nog leuker zijn het bliksemsnelle, hardcoregetinte 'Murder', de hier en daar dissonante (!) zangharmonieën in 'Scrutiny' en met 'New Dark Ages' heeft het zestal weer een nieuwe singalong-anthem op zijn ondertussen uitgebreide palmares staan.
De hoogtepunten zitten onder andere bij het fijn uitgekiende 'Germs of Perfection', waarmee de band bewijst nog steeds in staat te zijn om verrassende arrangementen te schrijven. Het geweldige 'Submission Complete' bouwt zelfs op een funky gitaarrif, terwijl Brooks Wackerman in de van de trap vallende outro heel eventjes mag duidelijk maken wat voor een imposante drummer hij stiekem is. Daarnaast bevat afsluiter 'Fields of Mars' naast een fijne piano-intro ook Bad Religions sterkste refrein in jaren. Bovenstaande feel good-nummers zorgen er dan ook voor dat de eentonigheid van de stukken te trage single 'Honest Goodbye' met de mantel der liefde bedekt kan worden.
Ontkennen dat 'New Maps of Hell' iets te lang duurt en dat sommige nummers overkomen als een herhalingsoefening, zou liegen zijn. Toch klopt het album als geheel van begin tot eind en doet Bad Religion voor de zoveelste keer waar het goed in is: korte en erg melodische songs systematisch uit de boxen laten knallen. Vernieuwend? Natuurlijk niet, het is en blijft punk – gelukkig maar.
Meer over Bad Religion
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
