Wie even de moeite neemt om het artwork van 'The Joint Between' te bekijken zal snel ontdekken dat het veelkleurige oerwoud opgetrokken is uit letters die de naam van de band en van het album vormen. Dit monnikenwerk van Jérôme Deuson (als muzikant actief als aMute) is tot op zekere hoogte terug te vinden in de muziek van Babils, hoewel het geluid van dit kwintet nog niet zo uitgewerkt is als de illustraties laten vermoeden.
Babils is de eerste Belgische band op het Brusselse label Stilll en ze trappen de deur meteen stevig in met een dreunende sound die weinig aan de verbeelding overlaat. "Een obsessieve baslijn, een groove of een riffje bieden een houvast aan de luisteraar en vormen de basis waarop het geweld in de bovenbouw kan losbarsten. De steeds verschuivende geluidsstroom van die bovenbouw klinkt uitermate psychedelisch en door het hoge volume ook hypnotiserend. Noise, industrial elektronica en ufo-gitaren vliegen de luisteraar om de oren en creëren een jungle van klank waar de vrije trompetpartijen als een kudde olifanten doorlopen. Wanneer die trompetklank in 'Procrastri' geharmoniseerd wordt, lijkt het beeld helemaal verwrongen te worden. Ook in 'Coca Hygiénique' wordt de waarneming van de luisteraar op de proef gesteld. De gitaarriff en de drumpartij lopen daar maar net in dezelfde pas, waardoor de gecontroleerde chaos van onderuit gevoed wordt.
Het massieve geluid van Babils komt het best tot uiting in een track als 'Preventorium'. Door het vermijden van hoge tempi dendert de groep door als een psychedelische stoomlocomotief: trager dan een tgv, maar daarom niet gemakkelijker te stoppen. Ook in 'Psychopapat' lijkt er een rem te bespeuren. Een funky drumpatroon en een vervormd basgeluid (als door troebel glas) worden geleidelijk aan bedolven onder een aanzwellende muur van gitaarnoise en vervormde stemmen.
Wanneer fluitist Sébastien Mary M aan de band wordt toegevoegd, voorziet die Babils van een Arabische inslag. Zijn onbestemd cirkelende melodische lijnen worden bovendien in verschillende lagen geplaatst, waardoor het psychedelische karakter van de muziek nog beklemtoond wordt.
Dat de bovenbouw van de muziek niet steeds evenveel compositorische ambities verraadt, neemt niet weg dat 'The Joint Between' een stevige luisterervaring blijft. De band rijdt zich niet vast in monotoon dreunende klankblokken, maar laat steeds verschuivingen in het geluid toe. Dit komt zeker naar voor in meer transparante stukken als 'Grigri' en 'Drache'. In het eerste nummer wordt duidelijk hoe onafhankelijk de verschillende lagen van het geluid boven elkaar draaien, terwijl in het tweede de gitaren in het midden even zuiver en zelfs twinkelend mogen klinken. Samen met het pulsritme dat er bij geschoven wordt, ontstaat een weidse geluidssteppe, waarmee de muzikanten van Babils laten horen dat ze ook zonder de verpletterende geluidsmuur overeind kunnen blijven.
Meer over Babils
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
