Voeg 'Antwaareps', 'gitaar' en 'bekend' bij elkaar en de uitkomst zal vreselijk sterk richting Axl Peleman gaan neigen. De muzikant die iedereen kent maar waarvan niemand een lied kan opnoemen heeft met Ashbury Faith, Camden, Automatic Buffalo of recent zelfs bij De Kreuners al een aardig muzikaal curriculum opgebouwd, dat zelfs nog losstaat van tal van muzikale nevenprojecten of tv-shows. Anderhalf jaar geleden verraste Peleman echter ook vriend en vijand met 'Dagget Wet', een erg mooie soloplaat waarop de songwriter in vol dialect zijn verleden, liefde, hart en ziel bloot legde. Een onverwacht enthousiasme dat net geen gouden plak opleverde heeft er mee voor gezorgd dat opvolger 'In 't Gezicht' nu geboren is.
Wie Axl Peleman (met de 'A' van Antwerpen) wil verwarren met voorspelbaarheid komt hier wat bedrogen uit. 'In 't Gezicht' ademt ogenschijnlijk meer eenvoud uit dan zijn voorganger, maar zorgt voor een stevige misleiding. Deze meer volwassen cd dan zijn oudere broertje strooit wat minder met opvallend taalgebruik en lijkt aanvankelijk zelfs een stuk minder autobiografisch. "Schatteke", "Bush" en "Suzy, maske" zijn vervangen voor "ik", "gij" en "wij. Prille liefde, levensvreugd en een stoute middenvinger zijn vervangen voor ernst en maatschappelijke alledaagsheid. Waar voordien de voormalige Amerikaanse president nog werd uitgescholden voor fascistische aap, wordt nu de koude oorlog genuanceerd. Dat vertaalt zich echter ook in meer fijnzinnige en gedetailleerde muziek die energie pit heeft ingeruild voor diepgaande klasse. Het zou immers een belediging de vijftien songs op dit album te reduceren tot akoestische gitaarsongs, aangezien elke snaaraanslag geanalyseerd en geassembleerd werd uit de meest aparte en authentieke 'vintage' klanken. Axl Peleman windt er geen doekjes om dat hij deze broze, intieme plaat in eerste instantie voor zichzelf maakte, de schilder die zorgvuldig zijn kleuren kiest. Ludieke songs als 'Schoonselhof' of 'Be A te Slapen' zijn dan ook minder opvallend, minder 'In 't Gezicht' dan vroeger. Details zitten verscholen in het geheel van dit vrij universeel gekleurd plaatje. Uitschieters zijn ongetwijfeld (opnieuw) een Doe Maar-cover 'Als Je Wint' waarin een in het dialect getransformeerde Karen 'K3' Damen mee met de eer mag gaan lopen, het zomerse 'Niet met Mij' of het niet mis te verstane 'Lacht Af en Toe' ("wat de Fixkes ook beweren / de jaren '80 waren hard").
Om met de deur in huis te vallen: 'In 't Gezicht' grijpt niet naar de keel. De plaat bevat een boel leuke liedjes die omwille van inhoud en accent opvallen, maar blijft toch een beetje in de schaduw staan van zijn voorganger. Meermaals beluisteren haalt wat fijne muzikale accenten en details boven, maar zorgt ook voor een gevoel van overdaad. Maar dat gevoel weet Axl Peleman live natuurlijk perfect te counteren.
Meer over Axl Peleman
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
