'Members Only' is de tweede cd van de Fransman Fred Avril. Dat hij de Franse nationaliteit heeft, is hier van het begin tot het einde merkbaar en niet alleen in de behaarde uitspraak van het Engels. Wie namelijk valt voor valt voor dance van het sexy Franse soort zal op deze cd meer dan één bekend geluid herkennen: zoemende en zwellende bassen, warme keyboards, pruttelende electro of een laag en monotoon dreunende beat à la (labelgenoot) Mr. Oizo. Wat helaas afwezig is, is het charmante van Avrils eerste cd 'That Horse Must be Starving'. Waar de Fransman op zijn eersteling nog zijn weg zocht tussen pop en dance, deze genres testte op hun rekbaarheid en lekker (te) veel in de nummers stopte, klinken de songs nu meer gefocust en (waarschijnlijk ook) professioneler. Het frisse van zijn debuut gaat op 'Members Only' daarmee echter ook verloren. De cd klinkt dan soms ook alsof volwassen worden een uitvlucht is om niet meer te moeten zoeken.
Het moment waarop de oude Avril nog het best tot uiting komt is tijdens 'Room'. De opborrelende tingelgeluidjes uit het begin, de beat van klikkende klanken en de vollere, licht slepende sound van het refrein vormen een combinatie die niet meteen voor de hand ligt, maar wel werkt, zelfs in die mate dat het eclectische arrangement trekjes van Beck vertoont. Meestal gebruikt Avril echter een meer rechtlijnige opbouw die helaas even vaak niet kan beklijven. Zo ook bij 'Quand Tu Fais Ça', waar het koor dat achter de stem van Avril opduikt een half bombastische grootsheid van Michel Sardou oproept. De melodie van het nummer heeft echter te weinig profiel, waardoor er weinig van het nummer blijft hangen na een beluistering. Dit laatste, gecombineerd met weinig vindingrijke akkoordenschema's, speelt de muziek wel eens vaker parten. Wanneer de melodieën dan wel een duidelijke vorm meekrijgen, leunt de muziek vaak ook aan tegen een bekender geluid. In 'Eve +++++' zijn duidelijk melodische trekjes van de Beatles terug te horen. Het wel erg voor de hand liggend klinkende 'As the Music Stops', heeft met het kraken op de achtergrond dan weer iets van een akoestisch Backstreet Boys nummer dat bij een knetterend kampvuur gezongen wordt.
Dat 'Be Yourself' een opmerkelijk nummer is op 'Members Only' zegt veel over de cd. Wat op een echte gevarieerde cd een leuke vuller zou zijn, springt er nu wat mee uit dankzij het gebruik van een scherpere noisy gitaarklank en een tekst waarin een défilé op een catwalk kritisch becommentarieerd wordt. Een leuk idee, maar door de gebrekkige uitwerking blijft het daar ook bij.
Meer over Avril
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
