Met bands als Zonaria, Within Y, The Duskfall, Nightrage en Skyfire bloeit de Zweedse melodieuze death metalscène voort. Onder hun rangen mogen zij nu ook landgenoot Avatar rekenen, die met zijn nieuwste plaat 'Schlacht' een lekkere melodieuze slachtpartij aanricht. De band begon in 2001 en bracht de komende jaren een EP, '4 Reasons to Die', uit en een debuutplaat, 'Thoughts of No Tomorrow'. Wat mogen we verwachten van het nieuwe werkje van deze jonge melodeathband?
De invloeden van Avatar zijn duidelijk vooral midtempo Göteborg death metal (denk alles van In Flames' 'Whoracle' tot en met 'Clayman') en wat vroege Children of Bodom (melodeath met razende dubbele basdrums en melodieuze leads in refreinen). De titeltrack is daar het bewijs van en opent de schijf met een knal van uptempo snaar- en dubbele basdrums en snijdende melodieuze death metalriffs die maar geen einde kent. Het schitterende 'Wildflower' heeft meer een midtempo, rockend melodeathkarakter, maar boet niet in aan kracht door een razende ritmesectie en idem dito vocalen. Die laatste zijn volgens het (melo)death metalboekje, maar hebben toch hun eigen identiteit door de intensiteit van waanzin en rauwheid die ze meedragen. Wat echter opvalt aan de nummers is dat het grotendeel net de twee en half minuten haalt en dat is soms jammer. Het is niet dat de nummers niet voldoende riffs of overtuigingskracht hebben (integendeel!), maar soms blijft het hunkeren naar die vonkende solopartij of extra brutale melodeathriff een beetje onvoldaan. Dat neemt niet weg dat de nummers elk spetterende Göteborg death metalnummers zijn zoals het moet. De intro van 'As It Is' bestaat uit akoestische gitaar en begeleidende gesproken stem die al gauw overgaat in manisch gebrul die de rustige gitaren mooi contrasteren, waarna het refrein inzet: dat alles en de schitterende sfeer en idem gevoel maken dat dit nummer evengoed op In Flames' 'Whoracle' of 'Colony' kunnen staan. Naar het einde van de plaat vindt de luisteraar 'Die with Me', de 'ballad' van het album, waar ook cleane zang in het begin van de eerste strofe voorkomt: het nummer zelf is niet echt een ballad, de zang is niet geweldig en de midtempo rest maakt niet veel goed. Op heel 'Schlacht' neemt Avatar echter zelden gas terug, daar getuigt het hele album van, maar echte snelheidsduiveltjes zijn natuurlijk de titeltrack, 'Letters from Neverend', 'One/One/One/Three' en 'I Still Hate You'. De rest kabbelt lekker tussen rockende, razende en brutale midtempo en uptempopartijen, met veel harmonieuze leadpartijen, dubbele basdrums, razende grunts en screams en nu en dan een lekkere solo (zie het schitterende 'The End of Our Ride'). Dat In Flames gitarist Björn Gelotte nog eens een solo bijdraagt aan afsluiter 'Letters from Neverend' is niet bijster speciaal, maar geeft 'Schlacht' een toffe meerwaarde.
Met zijn tweede langspeler slaagt Avatar in zijn melodieuze slachtpartij: als deze Zweden cd's blijven maken van minstens even - en liefst meer - furieuze, intense en melodieuze kwaliteit, zijn ze op weg om echt een volwaardige melodeathband te worden met een stevig repertoire. Deze Zweden doen zowiezo nu al beter dan wat In Flames of Soilwork zaten te prullen op hun twee laatste platen.
Meer over Avatar
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
