Attilio Novellino is een Italiaans geluidsartiest die met zijn vorige project ‘Un Vortice Di Bassa Pressione’ aan de oppervlakte kwam in de muziekwereld. Toen was zijn voorkeur al te horen voor meanderende gitaargeluiden, neigend naar drones en shoegaze. Aan de oorsprong van dit album ligt Novellino’s fascinatie voor de verscheidenheid aan tinten die ontstaan wanneer licht door glas gefilterd wordt. Dit kleurrijk tafereel wordt aardig geïllustreerd met de cd-hoes maar is desgelijks in de muziek waarneembaar. ‘Through Glass’ klinkt als een cameralens die wazige macrofotos neemt en zo nu en dan op bepaalde texturen scherp stelt.
Gedetailleerde geluidstexturen in de vorm van ruis en opgeruwde melodieën hebben een groot aandeel in de compositie. Deze elektronische bewerkingen van zachtaardige gitaardrones of harmonieuze klanken halen de zuiverheid uit de nummers. “Sirens” heeft zachte geluidsingrediënten als basis die met grove effecten helemaal uit hun context worden getrokken. Ook elders in het album gebruikt Novellino deze techniek om zijn nummers te construeren. In het dromerige “Through Glass’ speelt de Italiaan met mooie dissonanten en aangename glitches die de zachtheid van het nummer doen opwollen. Het resultaat klinkt eenvoudig en toch is het als luisteraar moeilijk om de nauwe wisselwerking tussen de geluiden te doorprikken.
De duistere en ietwat barse aanpak uit de eerste nummers is volledig verdwenen in het midden van het album. Daar gaat de artiest subtieler te werk waarbij de noise-elementen naar de verre achtergrond verschuiven. Hier komen enkele prachtige tracks voorbij die voor heel wat verbeelding zorgen. “After You’ve Had A Life” is zo’n verzachtend moment waarin kindvriendelijke tonen in de voorgrond de luisteraar onderuit doen zakken. Een prachtig contrast ontstaat naderhand met ruwere nagalmen aan de horizon. Ook met “Yosemite’s Night Sky” raakt hij de juiste snaar. Enkel en alleen de titel ervan spreekt boekdelen. De verstoringen die hier tornen aan het egale oppervlak van dit nummer klinken spontaan en weerspiegelen een zekere schoonheid die ook in de ongerepte natuur voorkomt.
Echt openbloeien doet ‘Through Glass’ uiteindelijk niet en blijft hangen in een verlaten en betrokken atmosfeer. Om die reden vraagt het album de volle concentratie van de luisteraar die de dynamiek misschien wat zal missen. Wie de muziek anderzijds nauwgezet volgt, zal gestimuleerd worden in het denkvermogen en een eigenaardige muzikale reis ervaren langsheen allerlei natuurlijke fenomenen.
