Het Duitse Atrocity is nooit een band geweest die voorspelbaar was. Ooit begonnen de heren als een duistere death metalband, daarna slopen stelselmatig meer andere invloeden in het geheel (te weten gothic en industrial), dan brachten ze albums met vermetaliseerde covers van jaren tachtig-hits en nu is de cirkel quasi rond met 'Okkult', een loeiharde schijf waarop bandleider Alexander Krull en zijn kornuiten veel donker getinte acts het vuur aan de schenen leggen.
Atrocity zal waarschijnlijk niet meer terugkeren naar 'zuivere' death metal, daarvoor zijn de symfonische invloeden te groot, maar precies dat laatste maakt het geheel zo aanlokkelijk. De basis van 'Okkult' is rauw, hard en snel, met geregelde blastbeats en raspende gitaren maar vooral een glansrol voor de rauwe grom van Krull zelf. Hij laat al zijn demonen los en dat maakt de plaat zo energetisch. Tussen het geweld zijn er heerlijk sappige lagen aan toetsenpartijen en vooral: een echt orkest dat het geheel een diepte geeft die vaak ontbreekt bij andere groepen in deze stijl.
Die bombast is een essentieel onderdeel van de overrompelende sound van 'Okkult', maar het staat buiten kijf dat de songs ook zonder die opsmuk overeind blijven. Zo is 'Death By Metal' een rechtdoorzee stamper met ballen, 'Satans Braut' een pompende track met giftige vocalen, 'Masaya' een loeier van een symfonische death metaltrack en 'Necromancy Divine' een naargeestig werkstuk met bezwerende en hypnotiserende effecten.
Die overdaad aan orkestraties en toetsen kan voor sommigen dan ook het zwakke punt van dit album vormen. Eenvoudigweg recht vooruit blasten is iets waar Atrocity geen oren naar heeft en de graad aan subtiele hints en verrassende wendingen maakt 'Okkult' mogelijkerwijs geen makkelijk album. Daar staat wel tegenover dat bij verschillende luisterbeurten de lagen zich stilaan prijsgeven en een diepte onthullen waar veel groepen een puntje aan kunnen zuigen.
Met 'Okkult' lijkt Atrocity het verleden opnieuw vol goede moed te omarmen en op een gefocuste manier de veelheid aan stijlen en invloeden uit het verleden tot een pakkend geheel te vormen. Dat maakt dit album dan ook een dikke aanrader.
