De metalwereld is vaak een mannenbastion. Nochtans zijn er (gelukkig) ondertussen flink wat vrouwen die hun mannetje kunnen staan. Onder meer Sabina Classen (Holy Moses), Rachel van Sinister of Doro Pesch zijn artiesten die hun plaats in het zenith van de metalgoden meer dan verdiend hebben. Alleen in de black metal waren dames blijkbaar veroordeeld tot het bespelen van de toetsen of het lieflijk zingen op de achtergrond, tot de drie Griekse nimfen van Astarte zich kwamen roeren. Het trio leverde met 'Doomed Dark Years' meteen en binnenkomer van formaat af en op hun volgende twee schijven namen ze telkens een schuchtere stap vooruit op hun weg naar de top.
Met een nieuwe line-up levert Astarte nu de beste plaat tot hiertoe af. Want met het maken van 'Sirens' zijn de stappen voorwaarts opeens reuzengroot geworden. Frontvrouw Mistress Tristessa haar stem is giftig en ongemeen raspend. Mocht niemand weten dat een vrouw verantwoordelijk is voor die gifstrot, dan zou iedereen zich afvragen wie die sterke zanger is. Ze gromt, schreeuwt en krijst en laat op die manier Antarctisch kippenvel ontstaan bij de nietsvermoedende luisteraar. Opener 'Dark Infected Circles' is helaas wel het zwakste nummer op de plaat, het is het beste om dit even door te zitten en op de tanden te bijten. Het nummer is namelijk een beetje te genrevast en daardoor voorspelbaar. Dat verandert meteen met het razende 'Black Mighty Gods' wat een perfecte symbiose van agressie en weemoed in de snijdende gitaarlijnen heeft zitten. De drumcomputer stoort niet maar houdt het geheel lekker strak. Twee uitschieters van deze duistere schijf zijn 'Oceanus Procellarum' en 'The Ring', waarin respectievelijk Sakis van Rotting Christ en Shagrath van Dimmu Borgir een bijdrage komen leveren. De vocale duels tussen de heren en Mistress Tristessa zijn om duimen en vingers bij af te likken. Astarte heeft veel gemeen met mede-Grieken Rotting Christ, in die zin dat beide bands een geweldig gevoel hebben om duistere emoties te verenigen met diepe droefenis, waardoor hun black metal bij vlagen een melancholische ondertoon krijgt. Dat is een combinatie die garant staat voor black metal van de bovenste plank in de platenkast van Lucifer.
Vandaag is er van het originele vrouwelijke trio enkel bassiste/vocaliste Mistress Tristessa over, misschien daarmee dat deze plaat de sterkste totnogtoe is van deze dames van de onderwereld. 'Sirens' is van begin tot einde een zwarte mis voor elke black metalliefhebber. Dat een sexy vrouw hiervoor verantwoordelijk is kan enkel gezien worden als een bonus. Het zou Astarte echter groot onrecht aandoen indien enkel dit feit de band in het spotlicht zou plaatsen. Deze uitstekende muziek verdient immers minstens evenveel, zoniet méér aandacht van alle zwartgeblakerde zieltjes.
Meer over Astarte
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
