Het is en blijft een ongelofelijk feit, maar het Nederlandse Asphyx heeft nooit de status gekregen die verdiend was. Maar dit legendarische combo is opnieuw springlevend en heeft om dat heugelijke feit te vieren zomaar eventjes een DVD en een dubbel-cd op de markt gegooid die elke fan van old school death metal mag doen watertanden van anticipatie.
Zowel het plaatje als het beeldmateriaal bevat een optreden dat de heren gaven in het Duitse Essen voor een pak uitzinnige fans en het dient gezegd: de band was in bloedvorm! De dubbele schijf bevat een flink pak lappen onvervalste en ongecompliceerde death metal waar een mens spontaan van over de rooie gaat. Asphyx heeft altijd een helder credo nagestreefd, namelijk dat het eenvoudig moest zijn, maar beuken. Wie albums als 'The Rack' of 'On Wings of Inferno' in de kast heeft staan, weet wat dat betekent: een logge gitaarmuur die de betonnen mokerriffs over het solide en strakke drumwerk van vellenmepper Bob Bagchus drapeert. Hoewel de vocalisten nogal eens wisselden in het verleden, is opnieuw Martin Van Drunen present. Zijn bijzonder gore doodsrochel past dan ook als gegoten op de splinterbommen die nummers als 'Scorbutics', 'Riflegun Redeemer' of 'Cape Horn' zijn.
Het geluid van de cd is waarschijnlijk ook bewust behoorlijk rauw gehouden. De waanzin van een Asphyx-show goed vatten is niet eenvoudig, precies omdat de groep zo'n typisch korrelig geluid heeft dat slechts weinigen met hen gemeen hebben. Maar de wat rauwere mix geeft het geheel wel het gevoel alsof er weinig aan werd veranderd: dit is de band ten voeten uit. De grofgesneden gitaarpartijen doen soms denken aan een muzikale betonmolen annex cementmixer, en de opgefokte polkabeats die uit de drums worden gehakt houden het tempo snedig. Een Asphyx-nummer is na twee keer beluisteren gekend, en de groep heeft nooit de aandrang gevoeld om te gaan experimenteren of plotseling erg melodieus uit de hoek te komen. Waar gehakt wordt, vallen spaanders en Asphyx is het equivalent van een hoogst efficiënte ontbossingsmachine.
De DVD is dan weer een heerlijk goedgevuld pakket geworden. Allereerst is er de documentaire over de levensloop van Asphyx. Deze is wel nogal droog gefilmd, en het valt bijzonder hard op dat enkel zanger Martin zichzelf deftig weet uit te drukken in het Engels. Maar uiteindelijk deert dat allemaal niet zo. Het bonusmateriaal bevat nog een paar live-fragmenten van verschillende shows en is leuk om te zien, maar de hoofdshow is toch een pak beter. Ondanks het relatief kleine podium werden er veel camera's gebruikt en de regisseur van dienst houdt het geheel interessant door geregeld slim te spelen met camerastandpunten, zonder ooit stroboscopisch hip te willen doen.
Aan het eind van de rit telt echter de muziek, en die is nog steeds even loodzwaar, ziekelijk en rauw recht-voor-de-raap als altijd. Asphyx hakt zoals altijd met de botte bijl en neemt geen gevangenen. Liefhebbers weten wat ze moeten doen.
Meer over Asphyx
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
