Een kleine stilte, een korte, ongewone intro, en dan zet John Payne zijn emotionele song in: "It crawls inside you / Like a strange disease / One time the giver / Next time the thief". 'What about Love?' heeft een beetje een voorspelbare structuur, maar Payne zingt erg energiek en de groep werkt alles echt af. Na drie minuten laat gitarist Guthrie Govan een solo horen. Hij wordt even onderbroken door een koor dat het refrein zingt en hij mag met zijn beste gitaarspel eindigen. Het openingsnummer is een perfecte eerste indruk van het hele album. De muziek is erg herkenbaar en ze lijkt op het eerste gezicht eenvoudig en niets nieuws, maar na enkele keren beluisteren valt de subtiliteit op waarmee de groepsleden spelen. Alle instrumenten nemen de juiste plaats in en vullen elkaar perfect aan: Payne's heldere stem, de drums (hoewel die iets te weinig tot hun recht komen) en Govan's krachtige gitaarspel.
Zo herkenbaar als de songstructuren zijn, zo verscheiden zijn de teksten op dit album. Religieuze kwesties in 'Long Way from Home' ("Who the hell / Owns this land? / Is it God or is it man?"), de up-tempo love song 'I Will Be There for You', het ietwat clichématige 'Gone Too Far' waarin een emotionele Payne zich de vraag stelt of de mensheid te ver is gegaan, de donkere ecologische boodschap in 'Midnight'... Licht en donker, het zijn beelden die Asia in dit hele album gebruikt in de teksten en opwekt met de composities.
Asia is niet te beroerd om wat te experimenteren, ook al blijft het altijd in een gevestigde structuur. Het titelnummer begint als een vredig instrumentale Ennio Morricone melodie en wordt na een tijdje bijgestaan door etherische vrouwenstemmen op de achtergrond. Een piano maakt wat aarzelende pasjes, maar dan laat een bas zachtjes een eerste dreiging horen. Een waarschuwing voor het losbarsten van een up-tempo gitaarsong, waarin Asia een beetje als U2 klinkt. 'Darkness Day' is de donkerste en meest experimentele track: de traditionele stemmen van een mannenkoor waarmee het nummer inzet en die met tussenpozen terugkomen in het midden en op het einde, geven het een zekere mythische oerkracht. Payne zingt de apocalyptische tekst nu eens rauw en energiek, dan weer met een heel heldere stem: "Everyone must kneel / Everyone must bow / No matter how you feel / In the sacred hour" Hoe Payne "It's Darkness Day!" uitroept of "Enough" rochelt uit het diepste van z'n keel, dat tilt dit nummer tot een ongekende hoogte.
Na deze donkere muziek begint de afsluiter 'The Prophet' met walvisgeluiden en start heel rustig, als een anticlimax tegenover 'Darkness Day'. Het is een emotionele song met een duidelijke boodschap: er is licht aan het einde van de tunnel. In de helft neemt Govan weer het voortouw met zijn gitaar die de walvisgeluiden imiteert en eindigt instrumentaal. Asia brengt met 'Silent Nation' een heel sterk album: harmonieuze composities, beschouwende teksten en prachtige solo's.
Meer over Asia
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
