De Britse elektonicaveteraan Kirk Degiorgio laat nog altijd op diverse fronten van zich horen. Bracht hij een paar maanden geleden onder eigen naam nog een schone techno-ep op de markt, onlangs kwam dit album uit onder zijn vermaarde alias As One. Meer dan ooit tevoren biedt hij de luisteraar songs, in samenwerking met diverse gastvocalisten. Dit wordt afgewisseld met instrumentale tracks, waarin op voor As One gebruikelijke wijze techno en fusion elkaar ontmoeten.
Hoewel Degiorgio zelf als een van de inspiratoren van de West Londense brokenbeatscene wordt gezien, lijkt het in een opzicht alsof de rollen nu gewisseld zijn: in sommige tracks op 'Out of The Darkness' klinkt de stoere beatprogrammering door zoals die de afgelopen jaren verder ontwikkeld is door producers als 4 Hero, Domu en Seiji. Een van de beste tracks, opener 'Hope', leunt bijvoorbeeld op een strak gebroken ritme, af en toe verrassend in een 4/4 housegroove veranderend. De stille kracht zit 'm daarnaast in Degiorgio's gelaagde synthdekens, die zo goed zijn dat de repetitieve bijdrage van de – overigens allerminst slechte – vocalist Jinadu er eigenlijk niet eens bij had gehoeven. Meer nog in de downtempotracks zijn vocalen aanwezig. Teleurstellend voor technolobby en hiphopmodernisten zijn wellicht de op zich geloofwaardige, maar enigszins braaf klinkende hiphoptracks met MC Lacks en de songs met vocalisten als Cathy Battistessa (erg zoet) en Paul Randolph (klassieke soul). De laatste neemt o.a. een nochtans geslaagde cover van Weldon Irvine's 'I Love You' voor zijn rekening over Degiorgio's warme en solide muzikale basis.
Het palet wordt verder uitgebreid met de (semi-)instrumentale technosoul waarin Degiorgio zijn roots heeft liggen. Hij speelt daarin – net als geestverwant Ian O'Brien – graag met bijvoorbeeld 3/4- en 9/8-maten. Dat is ook wat tracks als 'Sanctified' (met opzwepende chants) en 'Shapechange' boeiend houdt, want het melodische aspect klinkt in deze tracks dankzij ietwat flauwe akkoorden minder geïnspireerd dan voorheen. Wat dat betreft gaat de voorkeur naar de 'gewone' brokenbeater 'Leviathan', waarin Degiorgio in de tweede helft met een even minimale melodie wel een warme laag soul uit de machines trekt. Vakkundig gebruik van de heerlijk dikke analoge arp- en moogsynths zorgen ervoor dat deze track niet lang genoeg door kan gaan. Zijn vaardigheden op synths en rhodes demonstreert Degiorgio voorts op de beatloze stukken 'Daisy Picker' en 'Love Theme From The Spook Who Sat By The Door', de laatste oorspronkelijk uitgevoerd door Herbie Hancock.
Met de uitmuntende productie, rijke instrumentatie en puik toetsenwerk in een gevarieerde tracklisting is 'Out of the Darkness' een prestatie die in veel opzichten goede kaarten heeft. Je hoort aan elke track een diepgewortelde liefde voor muziek. De verdiende lofuitingen ten spijt knaagt echter toch het besef dat de man in zijn lange carrière spannender muziek gemaakt heeft. Degiorgio's bewuste keuze om met een positief geluid te komen, heeft de scherpe rand er hier en daar vanaf gehaald. Zolang hij echter ook zijn minder gepolijste, maar bezielde technogeluid in ere blijft houden, valt daarover niet te klagen.
Meer over As One
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
