Arvo Pärt is al lang geen onbekende meer als hedendaags componist van vocaal werk. Door het feit dat hij zijn muzikale taal heel consequent en (te) ver doordrijft, is hij een wat controversieel figuur geworden in de wereld van de klassieke muziek. Hij is in elk geval een heel productief componist die er in slaagt om in zijn composities een eigen en bevreemdend universum te creëren.
Ook op deze opname brengt het 'Swedish Radio Symphony Orchestra' en het 'Swedish Radio Choir' werk van hem voor koor en orkest. Het 'Wallfahrtslied' is meteen het meest boeiende en expressieve werk van de CD. Het origineel schreef hij al in 1984, maar hij herwerkte het vorig jaar in een versie voor mannenkoor en strijkorkest. Vooral het voor- en naspel door het orkest zijn beklemmend van sfeer. In het middendeel contrasteert de eerder statische koorpartij met de beweeglijkheid in het orkest. Het mannenkoor declameert een psalmtekst op één enkele noot, terwijl het orkest deze becommentarieert in een meer dynamische lijn. Op deze manier wil Pärt de twee werelden, het "here" en "there" (of het levende 'nu' en het tijdloze hiernamaals), laten samenvallen in de muziek als contrasterende lagen.
Ook in 'Orient & Occident' verwerkt hij twee contrasterende werelden, namelijk de westerse en de oriëntaalse. Door het ganse werk heen weeft hij een éénstemmige melodie, gespeeld door celli en contrabassen. Voor onze westerse oren klinkt deze melodielijn heel ongewoon door de vreemde sprongen en glissandi, die typisch zijn voor de Arabische muziek. Hoewel de idee achter dit werk interessant is, kan de muzikale uitwerking ervan toch niet overtuigen. Ook de gedreven uitvoering door het 'Swedish Radio Symphony Orchestra' kan het werk niet echt boeiend maken.
Het grootste deel van de CD wordt ingenomen door 'Como cierva sedienta' voor vrouwenkoor en orkest. Het is een vijfdelig werk gebaseerd op psalmteksten die worden begeleid door serene en devote muziek. Het vrouwenkoor zingt een éénstemmige lijn die naar het gregoriaans refereert. Verder gebeurt er niet zoveel in deze trage, slepende muziek, waardoor je als luisteraar toch enige bereidwilligheid aan de dag moet leggen om je door de halfuurdurende compositie te worstelen.
Enkelen zullen wellicht gecharmeerd zijn door de soberheid van deze religieus geïnspireerde muziek, maar na een tijdje komt ze toch wel erg ééntonig en arm over door het gebrek aan nieuw en interessant muzikaal materiaal.
Meer over Arvo Pärt
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
