Dit is al de derde cd die het Estse kamerkoor onder leiding van Paul Hillier aan deze Estste componist wijdt. Enkele oudere werken ditmaal, gecombineerd met vrij recente composities, allemaal met een sacraal thema. Arvo Pärt geldt als een van de betere componisten voor koor en dit plaatje doet zijn reputatie alle eer aan.
Negen werken in totaal, goed voor een uurtje muziek. De cd opent met 'Da Pacem Domine', een werk dat slechts uit 2004 dateert. Het resultaat is rustige, sobere muziek geworden, met akkoorden die lang blijven liggen in de mannenstemmen, waarop de sopraanpartij hier en daar een lettergreep uit de mannenpartijen belicht. De structuur van het werk is helemaal niet druk: liggende akkoorden bepalen de textuur, met veel lange, rustige noten. De sfeer van het stuk past perfect bij de titel: vredevoller kan het nauwelijks klinken. Naast de première van de mooie 'Zwei slawische Psalmen' of de 'An den Wassern zu Babel', waar het koor enkel op de klinkers van 'Kyrie eleison' zingt, staan twee langere werken van een twaalftal minuten elk. Het 'Salve Regina' wordt begeleid door een zacht orgel en klinkt erg sacraal, zelfs al schuwt Pärt geen lichte walsbeweging wat verder in het stuk. Na een trage inleiding zingt het koor unisono, wat de vrome, oude Gregoriaanse traditie inroept. En dit is wel wat typisch voor Pärts manier van componeren. Zijn muziek líjkt oud, onder andere door het parallel schrijven van de mannenstemmen in tertsen en kwarten, maar dissonanten hier en daar en bepaalde harmonische wendingen 'verraden' de jonge leeftijd van Pärts composities.
Het tweede, langere werk is 'Dopo la vittoria', op een Italiaanse tekst dat de ontstaansomstandigheden van Ambrosius' bekende Te Deum-hymne situeert. Het begint heel martiaal, met korte noten in de mannenstemmen, bij wijze van uitbeelding van de overwinning op de Arianen, de reden waarvoor deze hymne geschreven werd. De tekst zelf van de hymne giet Pärt in een meer heilige sfeer, met traag bewegende muziek. Het martiale komt nog even terug in de laatste zin, bij de conclusie van het verhaal.
Paul Hillier, als biograaf van Arvo Pärt, beheerst diens muziek tot de uiterste details. Hij laat het Estse Kamerkoor alle uithoeken van deze subtiele muziek zien. Het koor beschikt over een erg homogene klank, soms lijkt het alsof stemmen uit de verte komen zweven, andere keren klinkt het ensemble het erg present. Intonatief staat dit koor ook heel sterk, open intervallen zoals delicate kwinten zijn haarjuist. Als kers op de taart is deze cd niet zomaar een cd, maar een super audio-opname, wat wonderen doet voor balans en een breed dynamisch spectrum laat horen. Een duidelijk pluspunt voor dit soort muziek.
Meer over Arvo Pärt
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
