Arthur’s Landing is een collectief van talloze muzikanten die ooit met de veel te vroeg overleden New Yorkse cellist en componist Arthur Russell mochten samenwerken. Niet dat zoiets veel belletjes doet rinkelen, maar de avant-gardistische artiest hield zich op in het bruisende clubleven in Manhattan in de jaren ’70 en heeft bruggen geslagen tussen disco, hiphop en de prille housemuziek, terwijl hij ook een achtergrond in Indische klassieke muziek genoot en samenwerking met ondermeer neoklassieke componisten als Philip Glass en Allen Ginsberg tot stand bracht.
Aangevoerd door gitarist en Russells ex-rechterhand Steven Hall maakt een kern van zes vaste muzikanten en een berg gasten telkens een nieuwe interpretatie van de meest bekende Russell songs. De plaat zet in met ‘Your Motion Says’, een discopopsong die een volledige akoestische transformatie heeft gekregen. Het spel met digitale klavecimbel of solerende sfeertrompet waarmee dit nummer opent, werkt wonderwel en geeft het een psychedelisch effect dat later met door elkaar draaiende partijen van gitaar, zang, conga’s en een stevige bassgroove wordt aangesterkt. Zowel trompet als conga’s komen op dit album regelmatig terug, wat een exotisch tintje aan het geheel geeft. In een heerlijk zwoele bossanova als ‘Bobby’ komt dat typisch karakter helemaal naar boven. Een zwoele stem, lichte echo en meanderende orgelpartijen zorgen voor een sensueel loungegevoel.
Op die manier zorgt Arthur’s Landing voor twaalf karakterstukjes die schipperen tussen pop, souljazz en funky disco. Enige ingetogenheid, een eenvoudig thema en een heerlijk complexe instrumentale structuur vol interacties en verrijkende sfeeraccenten zijn een constante. Toegegeven, die spitsvondigheid neemt wel wat af naarmate de plaat vordert. Zo is het nochtans vrij populaire ‘In the Light of the Miracle’ in feite weinig meer dan een melancholische bluesrocker met extra trompetspel. ‘Kissed the Girl from Outer Space’ blijkt dan weer een stuk instrumentale psychedelica waar bas, blazer, percussie en reverbeffecten wel degelijk op elkaar inspelen om een lekkere cocktail te shaken met een grote benevelingfactor.
Voor opvallende liedjes past Arthur’s Landing, maar op het gebied van technisch prima onderbouwde sfeermuziek staat dit album zeker zijn mannetje. Aandachtige beluistering zorgt dan ook voor heuse openbaringen, terwijl een afgeleide concentratie dit schijfje even goed als behangpapier kan behandelen. Van een subtiele rijkdom gesproken!
