Slim getimed, maar daarom nog niet minder de moeite waard, de release van 'Calling Out Of Context'. Slechts enkele maanden geleden verscheen immers al een verzameling met het meest bekende werk van de in 1992 aan aids overleden cellist Arthur Russell. Dat betreft vooral disco met een scherpe rand, al doet men de eclectische muziek met zo'n summiere beschrijving schromelijk tekort. Uit de vele honderden (!) tapes die na zijn dood achterbleven, blijkt eens te meer dat Russell voorbij ging aan alle hokjes. Zo ook op dit album met 12 niet eerder verschenen songs uit de archieven.
Binnen deze verzameling, opgenomen tussen 1984 en 1990, is de variatie namelijk groot. Na een rustig voortkabbelend instrumentaal intro met cello, trombone en toetsen volgen scheurende klanken op ruwe drums die tussen punk en disco zitten, in het als in trance gezongen 'The Platform On The Ocean'. Om dan plaats te maken voor een beatboxritme in 'You And Me Both'. Verderop vinden we dan bijvoorbeeld nog het melancholisch gezongen 'Get Around To It' – mooie uptempo popsong – en het korte, maar intense 'You Can Make Me Feel Bad' met slechts vocalen en een overstuurde cello.
Geen twee nummers klinken kortom hetzelfde. Toch is het een coherent geheel. Opvallend zijn gezien de ontstaansperiode van de songs vooral de vooruitstrevende programmering en bewerking van de drums, alsmede de geluidseffecten die overal opduiken. Een andere dominante factor is het soms naar falset neigende stemgeluid van Arthur Russell. Het lijzige van zijn vocalen wordt bijna overal nog eens versterkt door galm- en echo-effecten. Desondanks zijn ze voor in de mix aanwezig, waardoor ze als ijle klanken over de muziek heen zweven. Standaard repeterend couplet-en-refreinwerk is daarbij trouwens niet aan de orde. Russell zingt vaak schijnbaar improviserend voor zich uit, hetgeen in combinatie met de eigenzinnige instrumentatie soms psychedelisch werkt.
Wat te beluisteren is op 'Calling Out Of Context' was oorspronkelijk bedoeld voor twee verschillende albums, waarvan er een nooit af is gekomen. Het werk zit daarmee ergens tussen gevorderd demomateriaal en definitief afgeronde nummers in: sommige tracks beginnen en/of eindigen nogal abrupt, maar qua instrumentatie zijn ze allemaal ver uitgewerkt. Aan zeggingskracht ontbreekt het in elk geval niet. Bevreemdend, dit album, maar na een kleine twintig jaar nog steeds fris en eigentijds.
Meer over Arthur Russell
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
