Arild Andersen is een bassist met een bijzondere carrière bij ECM. Zijn composities gaan van meditatief en introvert naar dreigend en agressief. Andersen staat bekend om zijn niet te volgen snelheid en mooi volle klank. Hij is, samen met Jan Garbarek en Juhani Aaltonen, één van de grote pioniers van de "Noordse jazz".
'Svev' en 'For all We Know' zijn fijne illustraties van Andersens ingenieuze samenspel met gitarist Ralph Towner. In het eerste nummer verzorgt Nana Vasconcelos het bezwerend basisritme en vult de achtergrond met buitenaardse vocale interrupties en het geratel van een regenbuis. Towner en Andersen wisselen beurtelings af tussen soleren en begeleiden. Towner speelt melodieus en met momenten erg percussief, hard aan zijn snaren trekkend. Razendsnelle intermezzo's worden gelijktijdig door Andersen en Towner gespeeld, waarna ze beiden weer een ander, temperamentvol pad inslaan, maar zonder het contact te verliezen met elkaar. Over zijn periode in New York zegt hij: "The mainstream of America is still playing fast and New York-ish and they're really burning, you have to play faster than the guy beside you otherwise you are driving a taxi, and this attitude is still going on in America.". 'The Sword under his Wings' reflecteert dit en is een demonstratie van Andersens vingervlugge snelheid én precisie. Bill Frisell speelt ondertussen wat met de volumepedaal van zijn gitaar en zorgt voor een kaal elektrisch behang. Wanneer pianist John Taylor hetzelfde akkooord gebroken blijft spelen en drummer Mouzon op de ridecimbaal begint te roffelen, neemt de spanning toe. Het nummer wordt erg dreigend als Andersen zware noten afwisselt met korte stukjes walking bass. Taylor blijft grimmige akkoorden hameren en Mouzon drumt nog gejaagder. Na een mooie unisono break grijpt Anderson naar de strijkstok en geeft een venijnige solo vol kort aangeslagen noten met een streep reverb erop. Enkel Mouzon speelt nog mee op een even agressieve, dynamische manier als Andersen. Het nummer gaat dan naar een climax en breekt in een heuse jazzrock / blues. Waar Frisell een sterke, schelle solo geeft. 'Sagn' (Noors voor 'het teken') is een voorbeeld van ijle Scandinavische ijspracht. Vasconcelos begint met onweerachtige percussie, de toon wordt gezet. Frode Alnæs speelt het thema (ontleend aan een traditional) op een intieme, slepende wijze op semi-akoestische gitaar. Bugge Wesseltoft en Arild Andersen leggen een somber en doorvoeld klankbed neer waarover Kirsten Bråten Berg dan met een ijle, hypnotiserende folkstem een prachtige prestatie neerzet vol ongewone stembuigingen. Vasconcelos imiteert het geluid van vallende druppels en wanneer tenorsaxofonist Bendik Hofseth soleert is de openbaring van het ijspaleis een feit.
Deze compilatie geeft een evenwichtig beeld hoe Andersen te werk gaat als componist: hoe hij omgaat met kleurenpaletten, ritme en timing. Verder zijn zijn talenten als bassist in het lang en breed te bewonderen. Deze cd garandeert geen enkel duf moment.
Meer over Arild Anderson
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
