Jasper Steverlinck, het is een figuur die door de ene bejubeld wordt en bij anderen eerder heibel en irritatie veroorzaakt. Zo wordt hij enerzijds bewierookt voor zijn engelenstem, terwijl hij anderzijds – versterkt door zijn commercieel solosucces en het lidmaatschap bij een niet nader genoemde vtm-jury – beladen wordt met de zonden van Israel omwille van diezelfde hoge strot. Steverlinck – bij uitbreiding Arid – is met ander woorden een persoon/groep die heel wat deining opwekt, maar zo wordt andermaal duidelijk dat genialiteit en malloot wel erg dicht bij elkaar te vinden zijn.
In 1999 debuteerde Arid met het erg goed onthaalde ‘Little Things Of Venom’, wat ondermeer geloofd werd voor erg frisse singles als ‘Too Late Tonight’, ‘Live’ en ‘Me And My Melody’. Het zijn allen nummers die hun plaats hebben op de pas verschenen ‘Singles Collection’ – de eindejaarsperiode is er en dat zal iedereen geweten hebben – en waarvan ze eigenlijk het zwaartepunt vormen. Niet minder dan vijf nummers stammen van het debuut.
Minder mosterd werd gehaald bij opvolger ‘All Is Quiet Now’. Met vier nummers is dit wel goed vertegenwoordigd, maar eigenlijk is het enkel ‘You Are’ dat kon toetreden tot het collectieve geheugen, terwijl ‘Everlasting Change’, ‘Wintertime’ en ‘Body Of You’ anoniem in de naden van de tijd belandden.
Ook van het album ‘All Things Come In Waves’, waarvan ‘Words’ en ‘Why Do You Run’ de grootste wapenfeiten waren, werden vier singles uitgebracht. Het tot nog toe laatste album ‘Under The Cold Street Lights’ leverde, ten slotte, nog slechts twee singles op die weinig brokken maakten.
De chronologische opeenvolging van al deze singles op ‘Singles Collection’ geeft een duidelijk beeld van een band die verrassend fris de dagenraad ontdekt, maar zich dan geleidelijk een weg baant door een bestaand muzieklandschap mét een evoluerende tijdsgeest en zich in die omgeving als een kameleon voortbeweegt.
Wie aan deze mooi gepresenteerde, evoluerende band weinig boodschap heeft, kan zich nog verwarmen aan drie extraatjes. Meest in het oog springend is ‘Hart Van Goud’, meteen de grootste hit van de verzamelaar – voor wie even afwezig was gedurende 2010: dit was Arids bijdrage voor Turalura II. Daarnaast is ‘The High Life’ de single die verbonden is aan deze compilatie en die logischerwijs aansluit bij het geluid van het laatste volwaardige album van de groep. ‘Seven Odd Years’ is een rustige en door zijn melancholie verrassende afsluiter van deze singlecollectie.
Naast de drie nieuwe nummers zijn er weinig andere redenen om voor deze verzameling diep in de buidel te tasten, behalve als de luisteraars een mooi chronologisch carrièreoverzicht in handen willen hebben van een niet onaardige en onweerlegbaar evoluerende Belgische band.
