Het is zowaar al vier jaar geleden dat Arch Enemy nog eens nieuw materiaal aanbracht. Zeer ongewoon voor een band die in metalmiddens gekend staat om zijn productiviteit. Misschien waren de batterijen na het meer dan degelijke 'Rise Of The Tyrant' wat plat en was deze tussenperiode nodig om opnieuw de nodige creativiteit op te wekken. Aan hun geluid is de laatste jaren in ieder geval weinig veranderd, de broertjes Amott zorgen met hun gitaren voor een typerend geluid dat zijn wortels heeft in de Göteborg death metal. De grunts van frontvrouw Angela Gossow zijn nog steeds even agressief. Inderdaad, frontvrouw, want mocht u de laatste tien jaar onder een steen hebben geleefd (of niet in metal geïnteresseerd zijn): het metalgeweld van Arch Enemy wordt al tien jaar in goede banen geleid door een blonde Duitse dame.
Sinds 'Anthems Of Rebellion' uit 2003 heeft Arch Enemy niet enorm aan zijn sound gesleuteld. Elk album is een logische opvolger van de voorganger, met telkens dezelfde formule: hyperstrakke drumpartijen en zeer technisch uitgesponnen gitaarpartijen die de nummers dragen. Af en toe zorgt een break of melodieus intermezzo voor een verlichting en solo's worden kunstig in het rond gestrooid doorheen de nummers. 'Khaos Legions' brengt, behalve zijn toch vrij idiote titel, geen verandering op dit gebied. De eerste single 'Yesterday Is Dead And Gone' had evengoed op één van hun vorige platen kunnen staan en vormt een mooie doorslag van de volledige plaat. In een genadeloos tempo wisselen de gitaren elkaar af door over elkaars partijen te soleren, wat veel ruimte geeft voor extra melodieën doorheen de nummers. 'Bloodstained Cross' dendert voort als een op hol geslagen stier, om dan halverwege open te breken in een veel rustiger, melodieus refrein. De overdreven zware distortion wordt grotendeels achterwege gelaten voor een voller en subtieler geluid, al is subtiliteit in dit geval natuurlijk een relatief begrip. Tijdens 'Cruelty Without Beauty' en 'Cult Of Chaos' klinkt het rauwe death/grindgeluid van Carcass (de vorige band van Amott) zelfs wat door en zijn veelvuldige blastbeats te horen.
Waarom een winnende formule veranderen, moeten de Zweden zich afgevraagd hebben. Als je kwaliteit kan brengen in je eigen genre zijn uitstapjes en experimenten overbodig. Met 'Khaos Legions' brengt Arch Enemy een plaat uit die de band zeer goed typeert: technisch perfect, zeer onderhoudend, maar zelden verrassend.
