'Evenwichtig' is het leven van deze Schotten moeilijk te noemen. Het pessimistische duo Malcolm Middleton en Aidan Moffat laat zich leiden door dronken mijmeringen en vlagen van geniale muzikale schrijfkunsten. Dat heeft in hun tienjarige carrière al zo'n vijf parels van indieplaten opgebracht, maar tegelijkertijd een onvoorspelbare, wankele livereputatie. Hoe de heren het in de studio voor mekaar spelen mag een raadsel zijn, maar deze nieuwe plaat bulkt weer van de bloedmooie, introverte liedjes die dankzij een rijke instrumentale ondersteuning en pracht van arrangementen blijven bekoren. Het spanningsveld tussen de nogal valse stem, het vuil Schotse accent van Moffat en de diep duistere teksten, maakt van deze nieuwe Arab Strap cd weer een heuse belevenis.
Kort na de geniale soloplaat van Malcolm Middleton schudden beide heren weer tien prachtige songs uit hun mouw. Eenvoudige liedjes die in een rijke instrumentale weelde openbarsten zijn het handelsmerk van dit merkwaardige muzikale koppel. De gitaarpop op dit album baadt weer in volle, warme kleuren van strijkers, piano en zangpartijen. Soms symfonisch gelaagde partijen liggen vervat in een groezelige eindklank en –productie, waardoor 'The Last Romance' toch verdienstelijk gecategoriseerd kan worden bij mooi onderbouwde, grauwe dronkenmanspop. Enige vorm van psychedelica is de heren daarbij niet vreemd. Het weinig ritmisch uitgewerkte buitenbeentje 'Chat in Amsterdam, Winter 2003' baadt in een roes van Velvet Undergroundse narcoticadampen, door mekaar mijmerende teksten en traag slepende, jankende gitaarpartijen. Meestal is de aanpak echter vlotter en harmonieuzer. Zo ontluikt 'Don't Ask Me to Dance' zich tot een zacht opbouwende ballade die in overtuigend en zelfs betoverend mooi gitaarwerk openbarst. Met grote ontroering neemt dit nummer steeds meer in overredingskracht toe en laat op een korte en krachtige manier zien welke broze, prachtige wegen Arab Strap instrumentaal kan bewandelen. De tekstuele twijfel die beide heren voortdurend spuien, sluit geheel niet aan bij deze muzikale weelde. "If there's no hope for us, than there's no hope for anything", "I can't give you a lecture on how to be a man / I've not much advice to offer" of de agressieve, onderlijnde zin ""I don't care" op het einde van de plaat, zijn slechts enkele voorbeelden van de intens depressieve liefdesteksten en –mijmeringen op deze 'The Last Romance'. Die romantische zwaarwichtigheid wordt muzikaal overigens wél mooi bekrachtigd door toevoeging een sfeervolle vrouwenzang die zich in nummers als 'Come Round and Love Me' of '(If there's no) Hope for Me' fijn afzet tegen het nasale gemijmer van Adrian Moffat. Toch blijft 'The Last Romance' niet altijd even uitgebalanceerd. Arab Strap grijpt al eens naar de stevige gitaren en dreigt daarmee soms de subtiliteit van zijn songs uit het oog te verliezen. Daardoor draaft een bijdrage als 'Speed Date' iets té fel door en eigent Moffat zich de vrijheid tot vals zingen iets té expliciet toe. Gelukkig bieden vrolijke trompetjes in het afsluitende 'There's no Ending' zowaar enige opwinding en tonen een vrolijk licht aan het einde van de tunnel.
Volgens de tekstuele boodschappen van Arab Strap is het leven in Glasgow geen lachertje. Verbazingwekkend hoe moeilijk het leven van een artiest toch kan zijn. Dat houdt gelukkig deze heren niet tegen om dat in een mooie, subtiele muzikale boodschap te vertolken. 'The Last Romance' sluit daarmee netjes aan bij de uitdijende winterdepressie die bij gevoelige zielen leeft.
Meer over Arab Strap
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
