Het Apparat Organ Quaret (één drummer en 4 orgelisten, waaronder Johann Johannsson, bekend van bij Múm, Pan Sonic en The Hafler Trio) ontstond als gelegenheidsgroep in 1999 voor een reeks improvisatieconcerten van het IJslandse label Kitchen Motors. Met hun antieke synthesizers, Hammondorgels, Farfisa's en andere keyboards klinken ze ondertussen heel wat toegankelijker dan normaliter voor Kitchen Motors het geval is. Op de nummers van 'Romantika' flirt de precisie van Kraftwerk met orgelkitsch (zonder het als gemakkelijke vluchtroute te gebruiken), brommende electrobassen, spacy geluiden, gothic bombast en door een Vocoder geperste stemmen. Geregeld laten de vijf van het "kwartet" zich van een stevig rockende kant zien. Zelfs in die mate dat de gelanceerde riffs moeiteloos uit een gitaar zouden kunnen komen. Dat deze riffs veelal kort gehouden worden, maakt de muziek extra toegankelijk en soms bijzonder catchy. Echt inventief of speciaal van melodische snit zijn ze echter niet te noemen, waardoor ze, vooral in de rustigere nummers, al eens vrijblijvend en zelfs onbenullig kunnen gaan klinken. Maar op die momenten blijkt de unieke klank van de band sterk genoeg om de cd overeind te houden.
Ook structureel maakt de groep het zich niet al te moeilijk, al laten ze zich nooit verleiden om zuiver op de klank te gaan spelen. Daarvoor zijn de nummers op deze cd te goed uitgebouwd. Want hoewel de groep niet meteen een grote prijs voor polyfonie gaat winnen, zorgen de stapelingen van diverse riffs voor een duidelijke, muzikale structuur. Vooral in het titelnummer van de cd passen de verschillende basismelodietjes mooi boven en na elkaar. En naar het einde van 'Stereo Rock & Roll' mag het geluid mooi veelgelaagd uitvouwen.
Toch zijn het vooral de energiepieken die de meeste sporen nalaten in het geheugen van de luisteraar. De damp en rook die uit de muziek schiet laat geen twijfel bestaan over de rock'n'roll aspiraties van deze keyboardspelers. 'Cruise Control' lijkt met een ronddraaiende, brommende bas en een stevig rockende drumpartij wel de soundtrack bij een illegale straatrace, inclusief doorspinnende banden en smorende uitlaten. Wanneer naar het einde toe de muziek breder wordt, doemt er bombastische gothic op aan de horizon, een fenomeen dat (net als de rockende elementen) wel vaker op de cd te horen is. in 'Seremonia' wordt nog iets verder gegaan en lijkt het trage, slepende, wel ontleed aan de metaltraditie. Dit vormt dan weer een mooi contrast met de ijlere klanken die in 'Charlie Tango' een spooky sfeer scheppen.
Zo pendelt het Apparat Organ Quartet tussen sfeervol, stomend, duister, gelaagd, episch breed, heerlijk fout en nog wel wat dingen daartussen. De sound van de keyboards blijft aantrekkelijk en fris, zonder dat dit het (gratuite) doel van de cd wordt. Daarvoor wordt er gelukkig genoeg aan nummers gedacht. Dat die niet allemaal even sterk overkomen kan de pret daarbij niet drukken.
Meer over Apparat Organ Quartet
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
