Niettegenstaande de grote black metalgolf van halverwege de jaren negentig stilaan aan het wegebben is, blijven er links en rechts nog nieuwe black metalbands opduiken. Een daarvan is dit Apostasy, dat (om meteen met de deur in huis te vallen) een aardig debuut heeft afgeleverd.
Apostasy vermengt op 'Cell 666' het oude en het nieuwe. Dat valt te merken aan de songtitels. Waar 'Infernal Majesty', 'Reign Of Chaos' of 'Beauty Of Death' nogal aan de 'old school'-zijde van het infernale genre doen denken, heeft een titel als 'Cell 666' een iet wat modernere klank. Er zal vast wel een concept achter zitten, maar het belangrijkste blijft de muziek. En die heeft een eenvoudigere diagnose. Want zodra de eerste tonen van opener 'Crowned In Thorns' losbarsten worden referenties aan Dimmu Borgir bijzonder eenvoudig. Al wie zich het album 'Enthrone Darkness Triumphant' van laatstgenoemde voor de geest kan halen weet meteen waar de klepel hangt. Apostasy bevat dezelfde naargeestige sfeer. Die wordt voornamelijk opgeroepen door eenvoudige gitaarriffs gekoppeld aan bizar melodieuze keyboardpartijen, die vrij prominent in de mix zitten. De drums blijven ook vrij eenvoudig en variëren tussen midtempo werk en snelle passages. De gore strot van Fredric Edin heeft ook raakvlakken met Dimmu Borgirs schreeuwlelijk Shagrath. Wanneer Apostasy echter het gaspedaal indrukt neigen ze meer naar sonisch-melodische terreur - hypersnel met een toets melodie dus- vergelijkbaar met Naglfar. Dat heeft veel (zo niet alles) te maken met Fredrics zangstijl. Er zijn in elk geval veel mindere bands om mee vergeleken te worden. Maar wil dat dan zeggen dat Apostasy in één ruk naar de top van het zwarte genre zal doorstoten? Misschien niet. Want de referenties aan zowel Naglfar als Dimmu Borgir geven de indruk dat Apostasy nog te hard haar voorbeelden navolgt en nog te weinig beschikt over de o zo broodnodige identiteit om op te vallen in de stroom van releases.
Als debuutplaat is 'Cell 666' in elk geval een aanbevelingsbrief van formaat. Nu blijft de vraag of Apostasy de sound van atmosferische black metal zal behouden, of zal opschuiven in de richting van bands als Satyricon en Meridian, die meer futuristische elementen als samplers en militaristische gitaarpartijen gebruiken. Kort samengevat: Apostasy's 'Cell 666' is een charmerend plaatje.
Meer over Apostasy
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
