Om het Latijn als voertaal bruikbaar te houden, publiceerde het Vaticaan in 1997 een lijst met vertalingen voor tal van moderne woorden. Uit die lijst komt de titel van dit debuutalbum van Apollo Nove, die niets anders betekent dan 'ufo.'
De synthesizer van dertig jaar geleden is niet wat hij vandaag is. Apollo Nove is een van die mensen die echter dolgelukkig is wanneer hij zo'n aftandse oudstrijder onder handen krijgt. Deze fascinatie kadert in een algemene interesse voor elektronica en geluid. Wie elektronica met koude, steriele muziek associeert kan best eens een avondje doorbrengen met deze debuutplaat. De twaalf nummers die erop staan zijn van een ongelooflijk divers allooi en de enige rode draad is de zwoele, exotische warmte die van elk nummer uitgaat.
Het album opent met wat kabbelende geluidjes, maar al snel valt een akoestische gitaar in, met strijkers op de achtergrond en de verleidelijke stem van Cibelle. Zoals in de meeste nummers is percussie heel aanwezig, maar op een manier die veel meer lijkt op bossanova dan op moderne dansmuziek.
Een grote verdienste van 'Res Inexplicata Volens' is dat Apollo Nove inspiratie weet te halen uit tal van genres zonder te eindigen met nummers die louter collages van verschillende stijlen zijn. 'I'm a Rocker' is bijvoorbeeld een bijzonder amusante bossa rock 'n roll met instrumentale dialoog tussen DJ Zegon, Apollo op zijn synthesizers en Ubaldo Versolato op tenorsax. Apollo Nove komt tot een echte synthese van invloeden door de hokjes echt te doorbreken en allerlei vormregels consequent aan de spreekwoordelijke laars te lappen.
De stem is prominent aanwezig in alle nummers, of het nu Apollo's eigen stem is of een van de vele gaststemmen die hij wist aan te trekken. Maar ook hier zijn de toepassingen heel uiteenlopend. "Capoeira" is een vrij klassieke song, met het diepe, warme stemgeluid van Seu Jorge op de voorgrond, terwijl het stemgeluid van Cibelle in 'Yage Cameras' enkel te horen is onder de vorm van zwaar gemanipuleerde samples.
Vreemde, abrupte stiltes en het gebrek aan een duidelijke, stevige beat maken dat 'Res Inexplicata Volens' niet als dansplaat genuttigd kan worden. Dit uiterst fijnzinnig samengesteld geheel van geschift hammondorgel, menselijke stemmen, akoestische instrumenten en vooral een hele boel geluidjes heeft alles aan boord voor intens luistergenot of om een gezellig sfeertje te creëren.
Meer over Apollo Nove
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
