Met een dergelijke bandnaam en dito titel zijn er twee opties: ofwel biedt dit black metal, ofwel doom. Het blijkt alvast om het laatste te gaan op deze EP, doom in het straatje van oude My Dying Bride met wat lichte funeral toetsen. Op zich niets mis mee en het geheel klinkt nog best oké, maar echt omverblazen doet Aphonic Threnody (nog) niet.
Vier nummers met elk een behoorlijk respectabele speelduur: wie louter naar het aantal minuten per track kijkt, weet al hoe laat het is. Aphonic Threnody is dus traag, erg traag. Hoewel de heren misschien zelf graag verwijzen naar funeral doom, is het geheel daarvoor nog net iets te opgewekt en zijn er een paar versnellingen te merken die anders bij het gitzwarte funeral doom-principe als zuivere blasfemie zouden worden aanzien. Deze groep houdt liever van de nodige melodie en luistert de songs zelfs op met voorzichtige en spaarzame keyboardlijnen.
Opener 'Threnody' komt – gek genoeg – wat traag op gang. Dat ligt voor een gedeelte aan het gebruik van warse akkoorden hier en daar, die het geheel een licht wrange en verstorende tint geven, die echter snel verdwijnt en plaats ruimt voor meer melancholie en melodie die vlotter binnen loopt. Dat is zeker het geval bij 'Light Eyes Fade Away', wat een nummer is dat haast toegankelijk kan genoemd worden en dat een paar herkenbare melodieën mag herbergen die weemoed uitstralen.
Aphonic Threnody doet het dus niet zo slecht op deze eersteling, al bekruipt een mens al snel het gevoel dat die naar een lichtere versie van oude My Dying Bride ligt te luisteren. Alweer: eigenlijk niets mis mee, maar het is ergens wel jammer dat deze groep niet meer een eigen gezicht heeft proberen cultiveren. Dat betekent dan ook dat 'First Funeral vooral voer is voor de rasechte doomfans en minder voor de wereld daarbuiten.
